Casimiro Gennari (ur. 29 grudnia 1839 w Maratei, zm. 31 stycznia 1914 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Casimiro Gennari
Kardynał prezbiter
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1839
Maratea

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1914
Rzym

Prefekt Świętej Kongregacji Soboru
Okres sprawowania

1908–1914

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 marca 1863

Nominacja biskupia

13 maja 1881

Sakra biskupia

15 maja 1881

Kreacja kardynalska

15 kwietnia 1901
Leon XIII

Kościół tytularny

S. Marcello

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 maja 1881

Konsekrator

Edward Henry Howard

Współkonsekratorzy

François-Albert Leuillieux
Herbert Vaughan

Życiorys

edytuj

Początkowo studiował w seminarium jezuitów, przeniósł się jednak do seminarium w Salerno. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie 21 marca 1863. Pracował duszpastersko w diecezji Conversano, gdzie założył czasopismo-miesięcznik Il Monitore Ecclesiastico, który z czasem stał się bardzo popularny wśród duchowieństwa w całych Włoszech. Był honorowym kanonikiem katedry w Conversano.

13 maja 1881 został mianowany biskupem tejże diecezji. Sakry, dwa dni później w Rzymie, udzielił mu kardynał Edward Henry Howard. W 1895 został asesorem w Świętym Oficjum. Od marca 1896 kanonik w bazylice watykańskiej. Rok później został tytularnym arcybiskupem Lepanto. Na konsystorzu z kwietnia 1901 kreowany kardynałem prezbiterem. Brał udział w konklawe 1903. 20 października 1908 mianowany prefektem Świętej Kongregacji Soboru Trydenckiego. W latach 1909–1911 kamerling Świętego Kolegium Kardynałów. Pochowany został w katedrze w rodzinnej diecezji Policastro.

Nie dbał o sławę i nie dążył do awansów, kariera była mu obojętna. Został asesorem, będąc do tego niejako przymuszonym przez kardynała Rampollę. Znany był też ze swego miłosierdzia względem ubogich, a także roztropności (szczególnie podczas walki z modernizmem).

Bibliografia

edytuj