Kazimierz Sosulski (ur. 11 lipca 1943) – polski duchowny zielonoświątkowy, kaznodzieja, pastor, teolog, publicysta, działacz kościelny i ekumeniczny.

Kazimierz Sosulski
Ilustracja
2009
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1943
Użur

Wyznanie

pentekostalizm

Kościół

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny
Kościół Zielonoświątkowy

Życiorys

edytuj

Urodził się 11 lipca 1943 w mieście Użur, w Kraju Krasnojarskim, gdzie się znaleźli jego rodzice w wyniku deportacji polskich rodzin przez władze radzieckie z Kresów na Syberię[1]. Po wojnie zamieszkali w Krakowie[2]. Absolwent Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1962–1966). W 1966 otrzymał tytuł magistra teologii ewangelickiej[3]. W lipcu 1967 ożenił się z Ludmiłą Rapanowicz, z którą miał dwie córki: Ewę i Joannę[4].

W 1976 roku został pastorem należącego do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego zboru „Betlejem” w Krakowie. Funkcję tę pełnił do 1988 roku[5]. Funkcję duszpasterską pełnił także w zborach w Łodzi (2003–2008) i Pruszkowie[3] (2008–2017).

Prezbiter okręgowy i członek rady Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (1981–1988). W latach 80. organizował obozy młodzieżowe, pracował nad nowelizacją statutu ZKE. Od roku 1986 zaangażował się na rzecz usamodzielnienia ugrupowania zielonoświątkowców. Został zastępcą prezbitera naczelnego Kościoła Zielonoświątkowego ds. duszpasterstwa i nauczania (1988–1996)[6]. Będąc zastępcą prezbitera naczelnego popierał rozwój kontaktów z katolickim ruchem odnowy[5]. Uważał, że osób z ruchu odnowy nie należy odciągać od Kościoła katolickiego, ponieważ najważniejszą rzeczą jest rozwój tego ruchu w obrębie Kościoła katolickiego[4].

Pełnił funkcję prezbitera okręgu wschodniego (1996–2000), okręgu centralnego (2000–2004; 2008–2012). Wykładowca w Szkole Biblijnej ZKE i późniejszym Warszawskim Seminarium Teologicznym (1975–1996). Pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Chrześcijanin” (1992–2001) i dyrektora Instytutu Wydawniczego Agape (2005–2013). Członek rady programowej Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Akademickiego (1989–1993), przedstawiciel Kościoła w komitecie Europejskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej / The Pentecostal European Fellowship (1988–2000), członek rady krajowej Aliansu Ewangelicznego (2000–2010)[1].

Współinicjator polskiej edycji Kursu Alfa (1996), członek zarządu Stowarzyszenia Alfa Polska (2004–2007)[7], członek rady programowej Wyższej Szkoły Teologiczno-Społecznej[8] (do 2017).

Dwukrotnie kandydował na stanowisko prezbitera naczelnego Kościoła, w 1987 (36 głosów spośród 194 uprawnionych)[9] i w 2008 roku (84 głosów spośród 236 uprawionych)[10].

Przez całą swoją karierę zwalczał heterodoksalne nauki jakie powstawały w łonie polskiego pentekostalizmu. Jeszcze w 1969 roku zwalczał doktrynę Branhama przy pomocy teologicznych argumentów. Bronił ważności chrztu według trynitarnej formuły z Mt 28,19, obalał naukę o pokoleniu żmijowym[11]. W latach 90. zwalczał ruch „trzeciej fali”[12].

Wedle oceny bp. M. Kamińskiego jest jedną z najbardziej znaczących postaci polskiego ruchu zielonoświątkowego, doprowadził do powstania wielu agend i służb, których istnienie przyczyniło się do nadania Kościołowi obecnego kształtu. Jego współpracownicy „zawsze oceniali go jako lojalnego pracownika”[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Kamiński 2012 ↓, s. 214.
  2. Historia krakowskiego Zboru „Betlejem”
  3. a b Kamiński 2012 ↓, s. 211.
  4. a b Budowanie Ciała Chrystusowego przez nauczanie i duszpasterstwo, Redakcja „Chrześcijanina”, „Chrześcijanin”, luty 1989, s. 8.
  5. a b Zieliński 2013 ↓, s. 349.
  6. Kamiński 2012 ↓, s. 213.
  7. Archiwum z dnia 2008-01-01. KRS. [dostęp 2013-06-20].
  8. Władze uczelni. WSTS. [dostęp 2013-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-07)].
  9. Kamiński 2012 ↓, s. 91.
  10. Kamiński 2012 ↓, s. 162.
  11. Jańczuk 2015 ↓, s. 43.
  12. Jańczuk 2014 ↓, s. 138.

Bibliografia

edytuj
  • Marek Kamiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce w latach 1988–2008 : Studium historyczno-ustrojowe. Warszawa: Warszawskie Seminarium Teologiczne, 2012, s. 210–214. ISBN 978-83-905704-8-8.
  • WKLS. Potrójna uroczystość I Zboru w Krakowie. „Chrześcijanin”, s. 21–22, 09 1976. 
  • Wiesław Didoszak. Władysław Sosulski. „Chrześcijanin”, s. 26, 1997/11–12. 
  • L. Jańczuk. Branhamizm w Polsce. „Studia Theologica Pentecostalia”. 3, s. 41–59, 2015. 
  • L. Jańczuk. Ewolucja funkcji prezbitera okręgowego w Kościele Zielonoświątkowym na przykładzie Podlasia. „Theologica Wratislaviensia”. 9, s. 127–140, 2014. EWST. ISSN 1734-4182. 
  • Ireneusz Ossowski. Wyjątkowa społeczność z wyjątkowego miasta. „Chrześcijanin”, s. 94–97, 2010/01-06. 
  • Redakcja „Chrześcijanina”. Budowanie Ciała Chrystusowego przez nauczanie i duszpasterstwo. „Chrześcijanin”, s. 5–8, 1989/02. 
  • Tadeusz J. Zieliński: Protestantyzm ewangelikalny. Studium specyfiki religijnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, 2013, s. 349. ISBN 978-83-60273-30-2.
  • Henryk Ryszard Tomaszewski: Zjednoczony Kościół Ewangeliczny 1947–1987. Warszawa: KOMPAS II, 2009. ISBN 978-83-925744-5-3.
  • Tadeusz Żądło: Józef Prower. Bielsko Biała: Wydawnictwo Idea, 2007, s. 223–225. ISBN 978-83-901362-7-1.

Linki zewnętrzne

edytuj