The Poguesangielsko-irlandzki zespół grający muzykę celtycką z elementami punk rocka. Zespół założony został w 1982 w Londynie w dzielnicy King’s Cross przez Shane MacGowana.

The Pogues
Ilustracja
Rok założenia

1982

Rok rozwiązania

2014

Pochodzenie

 Wielka Brytania,  Irlandia

Gatunek

folk rock punk rock celtic

Aktywność

19821996, 20012014

Skład
Shane MacGowan
James Fearnley(inne języki)
Spider Stacy(inne języki)
Jeremy Finer
Andrew Ranken(inne języki)
Phil Chevron
Terry Woods(inne języki)
Darryl Hunt(inne języki)
Strona internetowa

Historia zespołu

edytuj

Pierwotną nazwą zespołu było Pogue Mahone (irl. Póg mo Thóin), co w języku irlandzkim znaczy „pocałuj mnie w dupę” Autorem nazwy był Spider Stacy[1] W 1984 roku skrócono ją The Pogues.

The Pogues jako jedna z pierwszych grup połączyła irlandzką muzykę folkową z surowym punk rockiem, uzupełniając go poetyckimi tekstami MacGowana[2]. Poza własnymi kompozycjami aranżowała też irlandzkie piosenki ludowe. W swoich nagraniach poza gitarami i perkusją grupa wykorzystywała m.in. akordeon, banjo, piszczałki[3].

W 1991 roku Shane MacGowan został wyrzucony z powodu problemów alkoholowych, zastąpił go wtedy Joe Strummer, wokalista z zespołu The Clash[3]. Zespół, występujący dalej w rozmaitych składach, zawiesił swoją działalność w 1996. W latach 2001–2014 powrocie MacGowana działał ponownie, chociaż bez nowych nagrań studyjnych[4]. MacGowan zmarł 30 listopada 2023[4].

Dyskografia

edytuj

Albumy studyjne

edytuj

Albumy koncertowe

edytuj
  • The Ultimate Collection including Live at the Brixton Academy 2001 (2005): nr 15 UK

Kompilacje

edytuj

Kolekcje teledyskowe

edytuj
  • The Pogues: Live at The Town & Country Club, St. Patrick's Day 1988 VHS 1988
  • POGUEVISION Music Video Collection – VHS 1991

Single

edytuj
Year Title Chart positions Album
  Billboard Hot 100   Modern Rock Tracks chart   Hot Dance Music/Club Play   UK Singles Chart   Irish Singles Chart
1984 „Dark Streets of London” - - - - - Red Roses for Me
„Boys from the County Hell” - - - - -
1985 A Pair of Brown Eyes - - - nr 71 - Rum, Sodomy and the Lash
Sally MacLennane - - - nr 51 -
Dirty Old Town - - - nr 62 nr 27
1986 Poguetry in Motion (EP) - - - nr 29 nr 11 -
Haunted - - - nr 42 nr 7 Sid and Nancy (Soundtrack)
1987 Irish Rover” (z udziałem The Dubliners) - - - nr 8 nr 1 -
Fairytale of New York” (z udziałem Kirsty MacColl) - - - nr 2 nr 1 If I Should Fall from Grace with God
1988 If I Should Fall from Grace with God - - - nr 58 nr 4
Fiesta - - - nr 24 nr 11
1989 Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah - nr 17 nr 36 nr 43 #6 Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
Misty Morning, Albert Bridge - - - nr 41 nr 8 Peace and Love
1990 Summer in Siam - - - nr 64 nr 21 Hell's Ditch
Jack's Heroes” (z udziałem The Dubliners) - - - nr 63 nr 4 Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
1991 Sunny Side of the Street - nr 23 - - - Hell's Ditch
Rainy Night in Soho (Remix)” - - - nr 67 nr 24 Poguetry in Motion
Fairytale of New York” (jako wznowienie) - - - nr 36 nr 10 If I Should Fall from Grace with God
1992 Honky Tonk Woman - - - nr 56 - Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
1993 Tuesday Morning - nr 11 - nr 18 nr 26 Waiting for Herb
Once Upon a Time - - - nr 66 -
2005 Fairytale of New York” (wznowienie) - - - nr 3 nr 3 If I Should Fall from Grace with God
2006 Fairytale of New York” (wznowienie w serwisie Downloads alone) - - - nr 6 -
2007 Fairytale of New York” (wznowienie w serwisie Downloads alone) - - - nr 4 nr 3

Fairytale of New York

edytuj

W 1987 singel „Fairytale of New York(inne języki)” zajął 1. pozycję na listach przebojów w Irlandii oraz 2. miejsce na brytyjskich listach, podczas świąt Bożego Narodzenia (okres największej sprzedaży na rynku). Utwór ten z upływem lat stał się klasykiem na wyspach, oraz został wybrany w ankietach kanału muzyczno-telewizyjnego VH1 UK(inne języki) jako najlepsza piosenka świąteczna od 2004[5] przez następny szereg lat: w 2005[6], i w 2006, pomimo nie uzyskania 1. miejsca jako świąteczna piosenka w roku wydania. Piosenka ta została uznana także w ankiecie VH1 za 27. na liście wszech czasów spośród wszystkich „UK nr 1.” W innej ankiecie, przeprowadzonej wśród słuchaczy BBC Radio 2, otrzymała miano 84. piosenki wszech czasów (ankieta „Sold on Song”, Top 100). W 2007 na krótki okres BBC ocenzurowało ją z uwagi na słowo „faggot” (idiomatycznie po polsku: „pedał”) w tekście, ocenionego wówczas jako obraźliwego dla gejów. Jednak w obliczu powszechnych protestów wobec cenzury ze strony słuchaczy, w tym matki gościnnie występującej w tym nagraniu piosenkarki Kirsty MacColl(inne języki), która zmarła w wypadku na morzu w 2000, dalszej cenzury zaniechano.

Przypisy

edytuj
  1. Grzegorz K. Kluska, Shane MacGowan. Buntownik bez powodu, „Tylko Rock”, listopad 2000, s. 46, ISSN 1230-2317 (pol.).
  2. Fairytale of New York: Shane MacGowan, music and excess’, „BBC News”, 30 listopada 2023 [dostęp 2023-11-30] (ang.).
  3. a b Grzegorz Kszczotek, The Pogues: Strumienie Whisky, „Tylko Rock”, styczeń 1992, s. 56, ISSN 1230-2317 (pol.).
  4. a b Shane MacGowan: Pogues singer dies aged 65 [online], 30 listopada 2023 [dostęp 2023-11-30] (ang.).
  5. BBC News, 2004-12-16, Pogues track wins Christmas poll, 2005-11-17. (ang.)
  6. BBC News, 2005-12-15, Fairytale still the festive pick, 2005-12-19. (ang.)

Bibliografia

edytuj