Aller au contenu

Carpoforo

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Cen est una vèrsion arch·ivâ de ceta pâge en dâta du 12 jouin 2021 a 12:09 et modifiâ en dèrriér per ChrisPtDe (discussion | contribucions). El pôt contegnir des èrrors ou des contegnus vandalisâs pas presents dens la vèrsion ègzistenta.
(dif) ← Vèrsion ples vielye | Vèrsion d’ora (dif) | Vèrsion ples novèla → (dif)

Sporoforo

Cél articllo est ècrit en arpetan supradialèctâl / ORB lârge. Lo blâson panarpetan


Dêt pas étre mâl-prês por Sporocârp.
Pâge d’éde sus l’homonimia Por los articllos homonimos, vêde Carpoforo.

Lo carpoforo[N 1] (cen vôt dére « pôrta-fruita ») ou ben més cllâr lo sporoforo[N 2] (cen vôt dére « pôrta-spores »), apelâ étot sporocârp (« fruit a spores »), aparèly sporofitico, aparèly frutiér ou ben côrp frutiér[N 3], est l’orgâno reproductor chiéz los champegnons d’en-dessus. O est, dens lo lengâjo populèro et litèrèro, l’orgâno de la « frutificacion » du champegnon (sensu lato) et pas solament du micèlion des champegnons. Contint los sporocistos (basides et âscos) que sè difèrenciont dedens l’himènion (partia fèrtila) et que fant per reproduccion sèxuâye de mèyospores, desot difèrentes fôrmes.

Un mémo micèlion, donc un mémo étre vivent, pôt fâre un mouél de carpoforos, en mémo temps et a totes les sêsons, avouéc sovent plusiors poussâs pendent la méma sêson.

Sch·èmâ d’una basida tipica (en angllès) : lo carpoforo (a gôche), l’himènion (u centro) et les basides a spores (a drêta).

Notes et rèferences

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
  1. O est lo tèrmo qu’est d’habituda empleyê en micologia.
  2. Y at de savents francês que propôsont cél tèrmo por remplaciér lo tèrmo tradicionâl.
  3. Un mouél de tèrmos scientificos ou ben parlaments populèros (rècèptâcllo, frutificacion, champegnon per los micofâjos) dèsignont lo carpoforo, asse-més est-o pas ègzag·èrâ de prègiér d’un’hipèrtrofia sinonimica. Cf (fr) Albert Franciscus Marinus Reijnders, Les problèmes du développement des carpophores des agaricales et de quelques groupes voisins, W. Junk, , p. 21.