Przejdź do zawartości

Carlo Ginzburg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Carlo Ginzburg (ur. 15 kwietnia 1939 w Turynie) – włoski historyk, jeden z pionierów tzw. mikrohistorii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Doktorat z historii na Uniwersytecie w Pizie w 1961 roku. Następnie wykładowca na Uniwersytecie w Bolonii, Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (1988–2006). Obecnie wykłada w Scuola Normale Superiore w Pizie. Był jednym z inicjatorów otwarcia archiwów Watykanu dotyczących inkwizycji.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • The Cheese and the Worms: The Cosmos of a Sixteenth Century Miller, Baltimore 1980.
  • The Night Battles: Witchcraft and Agrarian Cults in the Sixteenth and Seventeenth Centuries, Baltimore 1983.
  • The Enigma of Piero della Francesca, London 1985.
  • Clues, Myths and the Historical Method, Baltimore 1989.
  • Ecstasies. Deciphering the Witches Sabbath, New York 1991.
  • Occhiacci di legno. Nove riflessioni sulla distanza, Milano 1998.
  • The Judge and the Historian. Marginal Notes an a Late-Twentieth-century Miscarriage of Justice, London 1999.
  • History, Rhetoric, and Proof. The Menachem Stern Jerusalem Lectures, London - Hanover 1999.
  • Das Schwert und die Glühbirne. Eine neue Lektüre von Picassos Guernica, Frankfurt am Main 1999.
  • No Island is an Island. Four Glances at English Literature in a World Perspective, New York 2000.
  • Un dialogo, Milano 2003.

Przekład na język polski

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lech Szczucki, Posłowie [w:] C. Ginzburg, Ser i robaki. Wizja świata pewnego młynarza z XVI w., przeł. Radosław Kłos, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1989, s. 203–216.
  • W poszukiwaniu antropologicznego wymiaru historii: Aron Guriewicz i Carlo Ginzburg. Interpretacje, red. Jan Pomorski, Lublin 1998.
  • Wywiad z Carlo Giznburgiem [1].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]