Igrzyska Sportów Nieolimpijskich — sportowe święto we Wrocławiu w dniach 20-30 lipca. Zmagania sportowców w 31 dyscyplinach sportowych, takich jak m.in. futbol amerykański, squash, sumo, kręgle, żużel. Zobacz więcej.

Rarotonga to największa wyspa archipelagu Wysp Cooka. Opornie poddaje się inwazji turystów, tak jak długo broniła się przed inwazją Europejczyków w XIX w. Niejeden biały najeźdźca został z apetytem spożyty ku chwale niepodległości, pielęgnowanej od półtora tysiąca lat, kiedy to, najprawdopodobniej, pierwsi ludzie osiedlili się na wyspach. W 1827 r. pojawili się protestanccy misjonarze, którzy oprócz nowej wiary przywlekli na wyspy choroby. Z około 7000 mieszkańców Rarotongi przed przybyciem białych, pod koniec XIX w. pozostało 2000. Reszta zmarła.

Ta wulkaniczna wyspa ma mniej niż 70 km², a jej obwód nieznacznie przekracza 30 km. Wnętrze zajmują góry (Te Atukura — 638 m n.p.m.) porośnięte gęstym lasem. Wnętrze wyspy jest niemal dziewicze. Ku wnętrzu prowadzą głębokie wąwozy, którymi sączą się strumienie z krystaliczną wodą tworząc wodospady, np. Wigamara, u stóp którego czeka świetna kąpiel w słodkiej wodzie. Wybrzeża: rolnicze — żyzne i zielone lub turystyczne — białe i piaszczyste są sterylnie czyste. Nawet zwiędłe liście są usuwane wczesnym rankiem przez tubylców dbających o piękno wyspy. Równie czyste są wody laguny. Rafy koralowe otaczają Rarotongę niemal ciągłym pierścieniem, chroniąc wyspę przed atakami fal oceanu.

Stolica — Avarua jeszcze w początkach lat 70. XX w. była malutkim portem. Obecnie jest tam już duża ulica, rondo z rosnącymi w kręgu siedmioma wysokimi palmami kokosowymi. A na wschód od ronda znajduje się m.in. odbudowany pałac XIX-wiecznej szefowej jednej z wiosek (Para O Tane). Z Avarua prowadzi wokół wyspy stary XI-wieczny trakt, biegnący przez pola porośnięte palmami kokosowymi, melonowcami (papaja), drzewami cytrusowymi, przez bagna wysadzone kolokazjami (taro), przez łąki z pasącymi się białymi kozami i czarnymi świnkami.

Muzułmanin nie musi iść do meczetu, by się pomodlić. Modlitwę można odmówić w każdym miejscu. Obowiązkowe w meczecie są jedynie południowe modły piątkowe. Ubiór przystępującego do modlitwy powinien być schludny i czysty. Modlitwę odmawia się bez butów (zostawiane są w szafkach przy wejściu do meczetu lub przed salą modłów), zwykle na modlitewnym dywaniku lub na macie. Miejsce, w którym muzułmanin się modli, powinno być rytualnie czyste; modlitwy nie można zatem odmawiać w miejscach uważanych przez islam za nieczyste: na cmentarzach, śmietnikach, w rzeźniach czy łaźniach.