Forma
Encyklopedia PWN
forma
mat. wielomian jednorodny wielu zmiennych, czyli wyrażenie postaci [łac.],
, gdzie 
— dowolne liczby (współczynniki f.), α1, α2, ... , αn — nieujemne liczby całkowite, k — stopień f., a sumowanie przebiega wszystkie różne układy liczb α1, α2, ... , αn, dla których α1 + α2 + ... + αn = k;
forma
filoz.współcześnie, w znaczeniu ogólnym — wyraz wewnętrznej struktury rzeczy, całościowy układ części przedmiotu; termin rozumiany zwykle jako korelat pojęć: treść, materia, tworzywo, w węższym znaczeniu — ukształtowanie, wygląd danej rzeczy.
[łac., ‘kształt’, ‘wygląd’],
czasopismo artyst., poświęcone sztukom plast.; wyd. 1933–38 w Łodzi (z przerwą 1937);
sposoby i metody sprawowania władzy w danym państwie;
mat. funkcja n zmiennych postaci y = a1x1 + a2x2 +... + anxn (bez wyrazu wolnego), gdzie współczynniki a1,... , an nie zależą od x1,... , xn
jeden z głównych terminów w teorii muzyki i w praktyce muzycznej.
forma odlewnicza jednorazowa wykonana z masy formierskiej, której gł. składnikiem jest piasek.
forma różniczkowa, forma zewnętrzna,
mat. antysymetryczne, kowariantne pole tensorowe (tensor) rzędu p (f.r. stopnia p); równoważnie: gładki przekrój p-tej potęgi zewnętrznej wiązki kostycznej (tzn. wiązki funkcjonałów liniowych na wiązce stycznej) do danej rozmaitości;
cienkościenna forma odlewnicza jednorazowa, wykonana przez spiekanie masy formierskiej z piasku i żywicy.
mat. odwzorowanie f: X × X → 
(gdzie X jest przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych ), które jest liniowe ze względu na pierwszą zmienną i spełnia warunek: 
dla wszystkich v, w ∈ X;
(gdzie X jest przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych ), które jest liniowe ze względu na pierwszą zmienną i spełnia warunek: dla wszystkich v, w ∈ X;
jednostka języka pełniąca funkcję semantyczną lub syntaktyczną;
;
Forma rządu, szwedz. Regeringsformen,
nazwa szwedz. ustaw zasadniczych;
budowa wyrazu, w której można wyróżnić składnik wyrażający funkcje leksykalne oraz składnik określający funkcje gramatyczne, głównie fleksyjne.
zbiór elementów drukujących przeznaczony do przenoszenia farby drukowej na podłoże drukowe (papier, tkaninę, folię z tworzyw sztucznych lub metalową i in.) różnymi metodami drukowania.
Koncepcja sztuki S.I. Witkiewicza przecząca zasadom realizmu, naturalizmu i wszelkiego prawdopodobieństwa życiowego
przyrząd złożony z 2 lub więcej elementów, stanowiących obudowę (osłonę) wnęki odtwarzającej zewn. i wewn. kształty odlewu;
Ilustracje, multimedia
Słownik języka polskiego PWN
forma
• formowy
1. «wygląd czegoś»
2. «przejaw czegoś»
3. «układ skoordynowanych elementów»
4. «zespół środków artystycznych użytych przez artystę; też: wyraz zewnętrzny dzieła sztuki»
5. «stan sprawności fizycznej lub psychicznej człowieka»
6. «stan sprawności organizmu osiągnięty na skutek treningu»
7. «sposób postępowania, zachowania się»
8. «szablon, wykrój»
9. «naczynie do pieczenia ciasta»
10. «naczynie nadające kształt roztopionej masie plastycznej»
11. «według Arystotelesa: istota pojęciowa przedmiotu»
12. «według Kanta: wkład umysłu do poznawanego przedmiotu»
13. «budowa wyrazu»
14. «wielomian jednorodny wielu zmiennych»
15. «zespół elementów drukarskich przygotowany do druku»
• formowy
bezosobowa forma czasownika jęz. «forma nieokreślająca osoby, np. zrobiono, umyto»
forma peryfrastyczna «forma opisowa, np. zwycięzca spod Racławic, zamiast: Kościuszko»
forma recesywna «forma wyrazu wychodząca z użycia»
forma sonatowa «pierwsza część sonaty, symfonii lub koncertu»
pro forma «dla zachowania pozorów»
szkatułkowa forma, kompozycja utworu, dzieła itp. «forma, kompozycja utworu, dzieła polegająca na wpleceniu w opowieść główną opowiadań pobocznych, stanowiących odrębne całości»
formy supletywne «formy należące do tego samego wzorca odmiany wyrazów, ale niezwiązane pokrewieństwem etymologicznym, np. człowiek – ludzie, ja – mnie»
