Pod prąd z płytą CD
Tytułowe „pod prąd” to sprzeciw wobec stalinowskiej rzeczywistości w Polsce Ludowej.
Rozmowy Władysława Bartoszewskiego z Michałem Komarem są serią portretów osób, z którymi autor zetknął się w latach 40. i 50. XX wieku. W trudnym okresie pierwszych lat powojennych i stalinizmu życie tych niezwykłych ludzi było przykładem życia „pod prąd”, byli oni wierni sobie i ponadczasowym wartościom. Z niektórymi z nich los połączył Bartoszewskiego na krótko, z innymi połączyły go wieloletnie przyjaźnie. Wspomnienia przetykane są anegdotami oraz zdjęciami z archiwów rodzinnych i uzupełnione notami biograficznymi. Życiorysy bohaterów i sam tytuł książki stanowią zarazem przesłanie do czytelników, że warto iść pod prąd rzeczywistości, z którą często trudno się zgodzić, a przede wszystkim należy być wiernym sobie i wartościom, takim jak godność, przyjaźń, lojalność, odpowiedzialność.
„Ta książka to dla mnie samego eksperyment, bo mieszczę w niej kolegów z Armii Krajowej i przypadkowych współwięźniów, mieszczę arystokratów i bardzo prostych, zwyczajnych ludzi. Mieszczę byłego komunistę, Żyda, adwokata, który miał też różne oblicza, i mieszczę wybitnego, orientacji prawicowej, oficera rezerwy, uczestnika walk o niepodległość. Wszyscy występują obok siebie, jako ludzie, którzy wpływali na mnie, może ja trochę na nich”.
Ze Wstępu
Seria „Na dwa głosy” to rozmowy wybitnych Polaków ze znakomitymi dziennikarzami. Poruszają sprawy niekiedy trudne, zawsze ważne i pobudzające do myślenia.
Władysław Bartoszewski
Urodzony 19 lutego 1922 roku w Warszawie. Polityk, historyk, dziennikarz, pisarz. Zaangażowany w działalność opozycyjną w czasach PRL. Aktywnie działa na rzecz pojednania między narodami.
Uczestniczył w cywilnej obronie Warszawy we wrześniu 1939 roku. We wrześniu 1940 roku trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (numer obozowy 4427), skąd został zwolniony 8 kwietnia 1941 roku dzięki staraniom PCK. Po opuszczeniu obozu nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej i przekazał sprawozdanie ze swojego pobytu w obozie Komendzie Głównej AK. Działał we Froncie Odrodzenia Polski (konspiracyjnej katolickiej organizacji społeczno-wychowawczej i charytatywnej, kierowanej przez Zofię Kossak-Szczucką). Był też żołnierzem Armii Krajowej (działał m.in. w Radzie Pomocy Żydom "Żegota"). Od listopada 1942 roku pracownik Delegatury Rządu na Kraj - początkowo w komórce zajmującej się organizowaniem pomocy dla więźniów, m.in. osadzonych na Pawiaku, a następnie w Referacie Żydowskim. Współorganizował pomoc dla uczestników powstania w getcie warszawskim. Walczył w powstaniu warszawskim. Został awansowany przez dowódcę AK gen. Tadeusza Komorowskiego "Bora" na stopień podporucznika.
Po wojnie dwukrotnie aresztowany i więziony przez 8 lat pod zarzutem szpiegostwa. W marcu 1955 roku został uznany za niesłusznie skazanego. W latach 50. pracował m.in. w tygodniku Stolica i Tygodniku Powszechnym. W latach 1969-1973 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Książki, a w grudniu 1969 roku wszedł do Zarządu Polskiego PEN Clubu.
W latach 70. i 80. prowadził wykłady historii najnowszej na KUL i na uniwersytetach niemieckich. Rząd Bawarii przyznał mu tytuł naukowy profesora.
W latach 70. za aktywną działalnością opozycyjną objęty zakazem druku w Polsce (do jesieni 1974 roku) oraz poddany innym represjom (rewizje, odmowy wydania paszportu, rozpowszechnianie fałszywek). Jako jeden z pierwszych podpisał list intelektualistów protestujących przeciwko zmianom w Konstytucji PRL.
21 sierpnia 1980 roku podpisał list intelektualistów do strajkujących robotników. Wstąpił też do NSZZ "Solidarność". Internowany w stanie wojennym, zwolniony 28 kwietnia 1982 roku, dzięki wsparciu krajowych i zagranicznych środowisk intelektualistów. Jest badaczem dziejów AK, prasy konspiracyjnej, eksterminacji Polaków i Żydów.
W latach 1990-1995 był ambasadorem Polski w Austrii, następnie szefem MSZ. Ponownie był ministrem spraw zagranicznych w latach 2000-2001. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, z której zrezygnował 29 sierpnia 2006 roku w proteście przeciwko braku reakcji minister spraw zagranicznych Anny Fotygi na oskarżenia szefów dyplomacji III RP o współpracę z sowieckim wywiadem, jakie padło z ust wiceszefa MON Antoniego Macierewicza na antenie telewizji Trwam.
21 listopada 2007 roku premier Donald Tusk powołał Bartoszewskiego na sekretarza stanu w Kancelarii Premiera, gdzie zajmuje się kwestiami związanymi z polityką zagraniczną.
Autor kilkudziesięciu książek i kilkuset artykułów, publikowanych w prasie polskiej i zagranicznej.
Michał Komar
Urodzony w 1946 roku. Doktor nauk humanistycznych, krytyk literacki, dziennikarz, scenarzysta filmowy i telewizyjny, profesor w Collegium Civitas w Warszawie i wykładowca w PWSFTviT im. L. Schillera w Łodzi.
Autor książek: m.in. Piekło Conrada, Zmęczenie, Prośba o dobrą śmierć, Trzy, Wtajemniczenia, Władysław Bartoszewski – Wywiad-rzeka, Władysław Bartoszewski... mimo wszystko, Świat według Mellera.
Aktor: Grom: Siła i Honor.
Seria na dwa głosy
Seria prezentuje rozmowy wybitnych Polaków i znakomitych dziennikarzy. Porusza sprawy ciekawe, niekiedy trudne, zawsze ważne i pobudzające do myślenia.
