hikmet

• IPA^(kilîd): /ħɪkˈmɛt/

hikmet mê

1. hişmendî, hişyarî, aqildarî, aqilmendî, aqil, feraset, zihniyet, felsefe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mucîze, wecîze, ecêbî, matman, matbûn, sersurî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. (bi xeletî) hikûmet, dewlet, desthilat
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Ez mame di hikmeta Xudê da
  Kurmanc di dewleta dinê da
  Aya bi çi wechî mane mehrûm
  Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
  Kurmanc ne pir di bêkemal in
  Ema yetîm û bêmecal in
  Fîlcumle ne cahil û nezan in
  Belkî sefîl û bêxudan in — (Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

• kurdî-erebî: حکمه‌ت‎

• hîkmet
• hukmet

• hikmetî

Ji erebî حكمة‎ (ḥikme^t) ji aramî ܚܟܡܬܐ‎ (xixmiθa), hevreha îbrî חכמה (xikma) ji חכמ (x-k-m-: zanîn) ku herwiha serekaniya peyva "xaxem" (pisporên cihûtiyê) ye jî. Bi maneya "hikûmet" ne ji eynî rehî ye, li peyva "hikûmet" binêre. Heman peyv bi rêya erebî ketiye gelek zimanên din jî: tirkî hikmet, farisî û urdûyî حکمت‎ (hikmet), hindî हिकमत (hikmat), swahîlî hekima...

hikmet

1. hikmet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)