Familia Linguarum Indicarum[1] sive Indoaryanarum est una inter divisiones familiae Indoeuropaeae; cum divisionibus Iranica et Nuristana subfamiliam Indoiranicam comprehendit. Haec linguae natae sunt in finibus civitatum hodiernarum Indiae septentrionalis, Pakistaniae, Bangladesiae, sed in migrationibus temporis nostri locutores linguarum Indicarum per totam orbem terrarum sparguntur.

Linguae Indicae
Situs: Asia Meridionalis
Status: divisio linguarum Indoiranicarum e familia Indoeuropaea
Divisiones:
vide textum
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Index linguarum Indicarum

recensere

Lingua Palaeoindica

recensere

Linguae Medioindicae

recensere
 
Regio linguistica Hindi sicut apud Masica (1991) evolvitur
 
Linguae Indicae omnes (Tzigana excepta) sicut in catalogo Ethnologue dividuntur

Linguae Neoindicae

recensere

Nexus interni

  1. Olim "linguae Hindusthanicae" seu "Sanscriticae": vide Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) appendix p. 12 ff.
  2. "Lingua Pracritica": vide titulum: Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books).

Nexus externi

recensere

Bibliographia

recensere
  • John Beames, A comparative grammar of the modern Aryan languages of India: to wit, Hindi, Panjabi, Sindhi, Gujarati, Marathi, Oriya, and Bangali. Londinii: Trübner, 1872-1879. 3 voll.
  • Colin P. Masica, The Indo-Aryan languages. Cambridge: Cambridge University Press, 1991. ISBN 978-0-521-29944-2 (fons principalis enumerationis)