Paweł von Plehwe, ros. Павел Адамович Плеве, ur. 30 maja?/11 czerwca 1850 w Pskowie, zm. 10 kwietnia 1916 w Moskwie) – generał kawalerii armii Imperium Rosyjskiego, dowódca wojskowy w czasie wojny rosyjsko tureckiej i I wojny światowej 1914 - 1918.

Paweł von Plehwe
Павел Адамович Плеве
Ilustracja
Generał kawalerii Paweł von Plehwe
generał kawalerii generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1850
Psków

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1916
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

18701916

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

5 Armia, 12 Armia, Front Północny

Stanowiska

dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, głównodowodzący 5, 12 Armii, Frontu Północnego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka (1877-78),
I wojna światowa:

Późniejsza praca

członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)

Życiorys

edytuj

Pochodził z rodziny szlacheckiej o niemieckich korzeniach, osiadłej w guberni petersburskiej. Edukację rozpoczął w Gimnazjum Klasycznym w Warszawie[potrzebny przypis]. Ukończył Nikołajewską Oficerską Szkołę Kawalerii w 1870 i rozpoczął służbę wojskową w Lejbgwardyjskim Pułku Ułanów Jego Wysokości w Warszawie. W 1877 r. ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Petersburgu. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1877-1878, podczas której służył w 13 Korpusie. W l. 1878-1880 służył w armii bułgarskiej, m.in. przy bułgarskim ministrze wojny jako oficer sztabowy. Po wojnie w 1880 wrócił do Rosji. Od sierpnia 1880 do lipca 1881 dowodził szwadronem w Lejbgwardyjskim Pułku Kirasjerów Jego Wysokości w Carskie Siole, następnie na stanowiskach sztabowych. Od 26 grudnia 1890 r. dowódca Mariupolskiego Pułku Huzarów (Мариупольский 4-й гусарский полк) w Białymstoku, od 27 stycznia 1893 generał kwatermistrz Wileńskiego Okręgu Wojskowego, od 23 czerwca 1895 komendant Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu.

Od 30 czerwca 1899 r. dowódca 2 Dywizji Kawalerii, od 20 listopada 1901 r. szef sztabu Wojska Dońskiego. Na początku zamieszek w Królestwo Polskim 7 marca 1905 r. mianowany komendantem Twierdzy Warszawa, w tym samym roku 4 lipca przeniesiony na stanowisko dowódcy 13 korpusu. Od 1906 r. zastępca dowódcy Wileńskiego Okręgu Wojskowego. 6 grudnia 1907 r. mianowany generałem kawalerii. Od 17 marca 1909 r. dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

Na początku I wojny światowej Paweł Plehwe został dowódcą rosyjskiej 5 Armii mającej za zadanie odeprzeć austro-węgierskie siły atakujące z Galicji. Na przełomie listopada i grudnia 1914 uczestniczył w nierozstrzygniętej bitwie pod Łodzią. W 1915 objął dowodzenie rosyjską 12 Armią, którą dowodził w II bitwie nad jeziorami mazurskimi (zakończonej zwycięstwem wojsk niemieckich). Następnie ponownie objął dowództwo 5 Armii, realizując zadania bojowe. Od grudnia 1915 do lutego 1916 naczelny dowódca Frontu Północnego. Z powodu pogarszającego się zdrowia w lutym 1916 roku przeniesiony w stan spoczynku i wyznaczony członkiem Rady Państwa. Zmarł tego samego roku w Moskwie.

Bibliografia

edytuj

Zobacz też

edytuj