Przejdź do zawartości

Autoklaw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zabytkowy autoklaw
Transport największego na świecie autoklawu autostradą A26 w Niemczech. Autoklaw ma masę 165 ton, długość 27 metrów i średnicę 6,5 metra.

Autoklaw – hermetycznie zamknięty, ogrzewany zbiornik służący do przeprowadzania procesów chemicznych.

Zasada działania

[edytuj | edytuj kod]

Temperaturę kąpieli wodnej ogranicza temperatura wrzenia wody, przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym wynosząca 100 °C. Zwiększenie ciśnienia powoduje, że woda wrze w wyższej temperaturze. W zamkniętym naczyniu, jakim jest autoklaw, w trakcie jego podgrzewania wzrasta ciśnienie, głównie w wyniku parowania wody. Ciśnienie w autoklawie jest ograniczane automatycznym zaworem ciśnieniowym.

Osiągane w autoklawie wysokie ciśnienie i temperatura umożliwia przyśpieszenie wielu procesów chemicznych.

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Autoklaw składa się zazwyczaj z następujących elementów:

  • naczynia głównego o grubych ściankach, zdolnych wytrzymywać wysokie ciśnienie,
  • pokrywy o równie grubych ściankach, posiadającej kryzę zamykaną na śruby, co tworzy mocne i szczelne połączenie,
  • manometru pokazującego panujące wewnątrz ciśnienie,
  • termometru pokazującego panującą wewnątrz temperaturę,
  • ciśnieniowego zaworu bezpieczeństwa pełniącego rolę zabezpieczenia przed rozerwaniem gdyby wewnątrz autoklawu powstało zbyt wysokie ciśnienie.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Sterylizator.

Jednym z najlepszych sposobów sterylizacji jest zastosowanie autoklawu, dlatego jest powszechnie stosowany w medycynie w celu sterylizacji instrumentów chirurgicznych, dentystycznych, laryngologicznych itp., środków farmaceutycznych, materiałów opatrunkowych i innych[1]. Dużą rolę odgrywa także w przemyśle w celu przeprowadzania okresowych i ciągłych procesów technologicznych. Stosowany przy obróbce żywności, czyli przy operacji autoklawowania, pozwala uzyskać pełną jałowość produktów żywności[2]. Autoklaw jest używany także jako reaktor ciśnieniowy w syntezie chemicznej, np. do syntez solwotermalnych (jeżeli rozpuszczalnikiem jest woda, synteza taka nosi nazwę syntezy hydrotermalnej[3]).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Portal Wiem – Sterylizacja, wyjaławianie
  2. Mieczysław Boruch, Bogusław Król: Procesy technologii żywności, Skrypty dla szkół wyższych, Politechnika Łódzka, 1993
  3. Solvothermal synthesis. Materiały do kursu "KJM5100 - Synthesis of Inorganic Materials". University of Oslo