Przejdź do zawartości

Ben Wallace (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ben Wallace
Ilustracja
Ben Wallace (2022)
Pełne imię i nazwisko

Robert Ben Lobban Wallace

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1970
Londyn

Minister obrony Wielkiej Brytanii
Okres

od 24 lipca 2019
do 31 sierpnia 2023

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Penny Mordaunt

Następca

Grant Shapps

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Medal Służby Ogólnej 1962 (Wielka Brytania) Medal Diamentowego Jubileuszu królowej Elżbiety II Medal Platynowego Jubileuszu królowej Elżbiety II Order Krzyża Ziemi Maryjnej III Klasy (Estonia) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Strona internetowa

Sir Robert Ben Lobban Wallace (ur. 15 maja 1970 w Londynie[1]) – brytyjski polityk pełniący funkcję sekretarza stanu ds. obrony od 24 lipca 2019 do 31 sierpnia 2023. Kapitan rezerwy wojsk lądowych Brytyjskich Sił Zbrojnych. W latach 1999–2003 poseł do Parlamentu Szkockiego, zaś od 2005 do 2024 poseł do Izby Gmin. Członek Partii Konserwatywnej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wielkim Londynie (gmina Bromley, dzielnica Farnborough). Jest synem żołnierza, służącego m.in. na Malajach[1].

W 1991 ukończył Royal Military Academy Sandhurst i rozpoczął służbę w Scots Guards(inne języki). W latach 1991–1998 służył w Niemczech, na Cyprze, w Belize oraz Irlandii Północnej[2]. Od 1998 pozostaje oficerem rezerwy[1].

W 1999, z powodzeniem kandydował w pierwszych wyborach do Parlamentu Szkockiego. Mandat poselski sprawował do końca kadencji w 2003 i nie ubiegał się o reelekcję[3].

W wyborach w 2005 po raz został wybrany do Izby Gmin z okręgu wyborczego Lancaster and Wyre(inne języki)[4]. Po jego zniesieniu, wybierany był z okręgu Wyre and Preston North(inne języki) w latach: 2010, 2015, 2017 i 2019[5].

Podczas kampanii przed referendum w 2016, opowiadał się za pozostaniem Zjednoczonego Królestwa w Unii Europejskiej[6].

W latach 2019 – 2023 był Ministrem obrony Wielkiej Brytanii w kolejnych rządach premierów: Borisa Johnsona, Liz Truss oraz Rishiego Sunaka[7].

Ben Wallace przebywał w Polsce w listopadzie 2021 roku w związku z kryzysem migracyjnym na granicy polsko-białoruskiej[8].

Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2024[9].

Od 2001 jest żonaty z Lizą Cooke, z którą ma córkę i dwóch synów[10].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Joe Sommerlad, Ben Wallace: Who is the defence secretary regularly tipped as the Tories’ next leader? [online], www.independent.co.uk, 21 października 2022 [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  2. Defence secretary under fire for appearing to condone torture. theguardian.com, 2019-09-08. [dostęp 2021-11-19]. (ang.).
  3. Ben Borland, Born in Kent, made in the Scots Guards: Why Wallace is the right man for the job [online], Scottish Daily Express, 24 lutego 2022 [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  4. MPs and Lords. Lancaster and Wyre [online], UK Parliment [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  5. MPs and Lords. Wyre and Preston North [online], UK Parliment [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  6. Rowena Mason, Rowena Mason Political, Who are the Tory MPs on each side of the EU debate? [online], www.theguardian.com, 22 lutego 2016 [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  7. About Ben Wallace. benwallace.org.uk. [dostęp 2021-11-19]. (ang.).
  8. Brytyjskie wojska inżynieryjne będą wspierać polskich żołnierzy na granicy. gov.pl, 2021-11-18. [dostęp 2021-11-19]. (pol.).
  9. Dominic Penna, All the Tory MPs who stood down at the general election [online], www.telegraph.co.uk, 24 maja 2024 [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  10. Get to know Ben Wallace's wife Liza Cooke and whether they have any children [online], The Sun, 14 listopada 2022 [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  11. Circular 010/2011: the Queen's Diamond Jubilee Medal 2012 [online], GOV.UK [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  12. Platinum Jubilee Medal revealed [online], GOV.UK [dostęp 2024-07-16] (ang.).
  13. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №626/2022
  14. president.ee [online], president.ee [dostęp 2024-03-20].
  15. Dissolution Honours 2024 [online], GOV.UK [dostęp 2024-07-16] (ang.).