Dyskusja:Anna Jagiellonka

Informacja, że Anna Jagiellonka jest pochowana w Kaplicy Zygmuntowskiej Katedry Wawelskiej jest nieprecyzyjna. Jest ona pochowana w kryptach królewskich Katedry Wawelskiej, co można sprawdzić odwiedzając katedrę osobiście.

przodek::Kazimierz IV 
 Jagiellończyk::
ur::30 XI 1427::
zm::7 VI 1492::
przodek::Elżbieta 
 Rakuszanka::
ur::1436::
zm::30 VIII 1505::
przodek::Jan Galleazzo II 
 Sforza::
ur::20 VI 1469::
zm::21 X 1494::
przodek::Izabela 
 Aragońska::
ur::2 X 1470::
zm::1 II 1524::
przodek::Zygmunt I 
 Stary::
ur::1 I 1467::
zm::1 IV 1548::
przodek::Bona 
 Sforza::
ur::2 II 1494::
zm::19 XI 1557::
rodzic::Anna 
 Jagiellonka::
ur::18 X 1523::
zm::9 IX 1596::
rodzic::
 Stefan 
 Batory::
ur::27 IX 1533::
zm::12 XII 1586::
data::1 V 1576::

Może się przyda, ale wymaga przejrzenia - w obecnej formie nie bardzo na stronę z artykułem.

   Anna Jagiellonka-życie
        1523-1596
               

Czy jej największym tryumfem był ślub ze Stefanem Batorym, którego szlachta, obwołując Annę królem, "przydała jej za małżonka"? Ile było w tej prawnuczce Władysława Jagiełły dumy, gdy myślała o ojcu, Zygmuncie Starym, przyjmującym hołd pruski, a ile goryczy, gdy po latach obserwowała, jak jej dynastia - niegdyś jedna z najpotężniejszych w Europie - wygasa? Anna była czwartym dzieckiem Bony Sforzy i Zygmunta I Starego. Po niej na świat przyszła jeszcze Katarzyna, której po latach ustąpiła pierwszeństwa w zamążpójściu. Oczkiem w głowie rodziców, a zwłaszcza matki, był brat - Zygmunt August, następca tronu. Bona faworyzowała też najstarszą córkę - Izabelę. Młodsze siostry wychowywały się w cieniu rodzeństwa, choć stanowiły jedne z najlepszych partii w Europie. Królewny uczyły się haftu oraz tkactwa, a także włoskiego i łaciny. Grały w warcaby, kości i szachy. Brały udział w ucztach, balach, uroczystościach i audiencjach - zawsze w cieniu dorosłych, ubrane w jednakowe, bogate stroje. Osobom postronnym te trzy córki Bony mogły wydawać się niezwykle podobne, choć najmłodsza, Katarzyna, była pięknością, a najtarsza, Zofia, zadziwiała inteligencją. Anna natomiast nie wyróżniała się niczym szczególnym poza tym, że była utalentowaną hafciarką. Według tradycji, wyszywany perłami orzeł zdobiący aksamitną oprawę modlitewnika, który podarowała bibliotece Uniwesytetu Jagiellońskiego w 1581 roku, to jej dzieło. Uczelnię tę wspomagała szczodrze także przy innych okazjach, zyskując opinię mecenasa nauki. Siostry darzyły się szczerą miłością, więc rozstanie okazało się ciężkim przeżyciem dla przyszłej władczyni - w 1556 roku Zofia wyszłą za mąż za Henryka Brunszwickiego, a w roku 1562 Katarzyna oddała rękę Janowi Szwedzkiemu. Kiedy 10 lat później zmarł Zygmunt August, Anna jako ostatnia z dynastii zostałą zupełnie sama, walcząc z nieprzyjazną jej w większości szlachtą o spadek po bracie. Jej staraniem ukończono rozpoczętą przez niego budowę pierwszego stałego mostu przez Wisłę w Warszawie. Oddano go do użytku tuż przed pierwszą wolną elekcją (1573). W 30 lat później został zniszczony przez wiosenne spiętrzenie wód. Gdy szlachta wybrała 23-letniego Henryka Walezego na króla Rzeczypospolitej, Anna dobiegała pięćdziesiątki. Zgodnie z obietnicami elekcyjnymi monarcha miał poślubić dziedziczkę Jagiellonów, lecz zamiast tego "oddawał się polowaniom, grze w karty, tańcom i rozpustnym ucztom, na które, jak powiadano, nagie dziewczęta były wprowadzane". Wreszcie w czerwcu 1574 roku odbył się uroczysty bal uznany za zaręczyny. Gdy nazajutrz Henryk dowiedział się o śmierci brata - króla Francji, wymknął się nocą z zamku wawelskiego i uciekł do ojczyzny, gdzie wkrótce objął tron. Rok później Jagiellonka otrzymała królewską koronę (choć najpierw musiała zrzec się spadku). Wbrew nadziejom nie dało jej to władzy. Ślub Anny ze Stefanem Batorym, księciem Siedmiogrodu, i koronacja tej pary odbyły się 1 maja 1576 roku. Królowa była starsza od małżonka o 10 lat. Związek szybko stał się tylko oficjalnym. Batory spędził u żony zaledwie dwie lub trzy noce, po czym wyraźnie zaczął jej unikać. Władca, który lubił proste stroje, niewyszukane potrawy i traktował innych szorstko, zajął się prowadzeniem wojen z Moskwą, Anna zaś oczekiwała go w warszawskim zamku - zazwyczaj daremnie. Uzyskała wpływy dopiero w czasie kolejnej elekcji - to dzięki niej zasiadł na tronie Rzeczypospolitej Zygmunt III Waza, syn ukochanej siostry, Katarzyny. Portreciści przedstwiali Jagiellonkę jako kobietę brzydką, o ostrych rysach, a zagraniczni posłowie chwalili jej świeżość cery i twierdzili, że jest "bardzo przyjemna". Korespondencja, którą po sobie zostawiła, zawiera wieczne narzekania na brak pieniędzy, ale zachowane rachunki jej dworu dowodzą, że żyła dostatnio, wydając wspaniałe uczty, kupując piękne i drogie stroje. Pisała o dręczących ją chorobach - nieustającej podagrze, artretyźmie i przeziębieniach. Łudzili sie zatem poddani liczący na to, że w wieku 52 lat urodzi dziedzica korony. Była gorliwą katoliczką, nawet dewotką, lecz siostrzenicę Annę Wazównę - protestantkę, traktowała jak córkę. Ostatnia przedstawicielka dynastii Jagiellonów zmarła w Warszawie, w obecności króla, namaszczona olejami przez księdza Piotra Skargę. Spoczęła na Wawelu w kaplicy Zygmuntowskiej.

                                                Maciej Leszczyński (04.04.2006r.)

Anna Jagiellonka nie była Królową , ale Królem .

Tu nie ma zgody i między historykami i między wikipedystami itd.--Paweł z Piastów Zagadaj 18:20, 20 lut 2009 (CET)[odpowiedz]

Prawda, obrano ją królem, a Batorego przydano jej za małżonka.

Zgodnie ze słownikiem "królowa" to też forma żeńska od słowa "król", nie tylko żona króla (https://pl.wiktionary.org/wiki/kr%C3%B3lowa, https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/krolowa;13282.html) Szelma W (dyskusja) 13:13, 2 lip 2023 (CEST)[odpowiedz]