Przejdź do zawartości

Henoch (syn Jereda)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henoch
Ilustracja
Gerard Hoet: Ilustracja do Księgi Rodzaju, przedstawiająca wniebowzięcie Henocha
Występowanie

Księga Rodzaju

Rodzina
Ojciec

Jered

Dzieci

Matuzalem

Henoch lub Enoch – postać biblijna, syn Jereda, potomek Seta. Miał wiele synów i córek, wśród nich Metuszelacha.

W Starym Testamencie zawarto o nim niewiele informacji. Henoch został w nim opisany jako żyjący w tak wielkiej przyjaźni z Bogiem, że nigdy nie umarł, lecz został w wieku 365 lat wzięty cieleśnie do Nieba (Rdz 5, 22 i Hbr 11,5). Henoch jest jedyną postacią, oprócz proroka Eliasza, którego wniebowzięcie zostało wprost opisane w Piśmie Świętym[1].

O Henochu wspomina również deuterokanoniczna Księga Syracha, ukazując go jako jedną z pozytywnych postaci w historii ludzkości. Wspomniany też jest w Ewangelii świętego Łukasza oraz w Liście do Hebrajczyków. Wielu autorów apokryfów wydawało swoje dzieła pod jego imieniem. Przykładem są Księgi Henocha.

Postać Henocha pojawia się też w Koranie, gdzie jest jednym ze świętych proroków islamu pod imieniem Idris.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Czas na Biblię [online], naszczas.pl [dostęp 2019-01-18].