Przejdź do zawartości

Konkurs Piosenki Eurowizji 1964

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1964
Ilustracja
Informacje ogólne
Finał

21 marca 1964

Miejsce

Tivolis Koncertsal,
Kopenhaga (Dania)

Nadawca

Danmarks Radio (DR)

Prowadzący

Lotte Wæver

Informacje dodatkowe
Reżyser

Poul Leth Sørensen

Główny dyrygent

Kai Mortensen

Występ interwałowy

Balet „Harlekinada”

Uczestnicy
Debiut

 Portugalia

Rezygnacja

 Szwecja

Łącznie

16 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10 jurorów, którzy mieli do dyspozycji po trzy punkty, które mogli podzielić na jedną, dwie lub trzy piosenki. Po zsumowaniu punktów pierwsze, drugie i trzecie miejsce otrzymywało, kolejno 5, 3 i 1 pkt. Jeśli tylko jedna piosenka otrzyma od jurorów punkty, dostawała 9 pkt, a jeśli wyróżnione zostały dwa utwory – 6 i 3 pkt.
Zero punktów

 Niemcy
 Portugalia
 Jugosławia
 Szwajcaria

Zwycięzca

 Włochy

Reprezentant

Gigliola Cinquetti

Piosenka

Non ho l’età

Muzyka

Mario Panzeri

Tekst

Nicola Salerno

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1963 1965 ►

9. Konkurs Piosenki Eurowizji 1964 został zorganizowany 21 marca 1964 w Tivolis Koncertsal w Kopenhadze, dzięki zwycięstwu Grethe i Jørgen Ingmannów, reprezentantów Danii w finale konkursu w 1963.

Koncert finałowy prowadziła Lotte Wæver. Konkurs wygrała Gigliola Cinquetti, reprezentantka Włoch z utworem „Non ho l’età”, za który otrzymała 49 punktów, tj. prawie trzy razy więcej, niż zdobywca drugiego miejsca[1].

Lokalizacja

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kopenhaga.
Lokalizacja Kopenhagi w Danii.

Na miejsce organizacji konkursu wybrano Tivolis Koncertsal, mieszczącą się w popularnym wesołym miasteczku i parku Tivoli Gardens, stworzonym przez Geogra Carstensena[2], „Tivoli” nawiązujące do Jardin de Tivoli w Paryżu oraz „Vauxhall” nawiązujące do Vauxhall Gardens w Londynie.

Przebieg konkursu

[edytuj | edytuj kod]

Pomimo bojkotu konkursu przez Szwecję krajowa telewizja transmitowała koncert finałowy, podczas którego miał miejsce incydent będący politycznym protestem Szwedów. Po występie reprezentanci Szwajcarii na scenie wbiegł mężczyzna, trzymając baner z napisem Bojkot Franco i Salazara. Telewidzowie mogli usłyszeć uderzenie w tablicę wyników, a gdy mężczyznę usunięto ze sceny, konkurs kontynuowano[1].

W wyniku pożaru w studiu Danmarks Radio, do którego doszło w latach 70., nie zachowało się żadne nagranie wideo z koncertu, poza skrótem występu eurowizyjnego Cinquetti. Żaden inny nadawca nie nagrał koncertu, a jego fragmenty istnieją w archiwach niemieckiej telewizji Norddeutscher Rundfunk (NDR). Istnieje natomiast dźwiękowe nagranie konkursu[1].

Kraje uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]

Do rywalizacji stanęli reprezentanci 16 krajów, w tym debiutująca w stawce telewizji z Portugalii. Nadawca ze Szwecji zrezygnował z udziału w konkursie w ramach bojkotu konkursu przez rodzimych artystów[1].

W konkursie po raz drugi wystąpiła Anita Traversi, która reprezentowała Szwajcarię w finale konkursu w 1960.

Dyrygenci

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Kraj Język[19] Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1  Luksemburg francuski Hugues Aufray Dès que le printemps revient 4 14
2  Holandia niderlandzki Anneke Groenloh Jij bent mijn leven 10 2
3  Norwegia norweski Arne Bendiksen Spiral 8 6
4  Dania duński Bjørn Tidmand Sangen om dig 9 4
5  Finlandia fiński Lasse Mårtenson Laiskotellen 7 9
6  Austria niemiecki Udo Jürgens Warum nur, warum? 6 11
7  Francja francuski Rachel Cavaillon Le chant de mallory 4 14
8  Wielka Brytania angielski Matt Monro I Love the Little Things 2 17
9  Niemcy niemiecki Nora Nova Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne 13 0
10  Monako francuski Romuald Figuier Où sont-elles passées? 3 15
11  Portugalia portugalski Antonio Calvário Oração 13 0
12  Włochy włoski Gigliola Cinquetti Non ho l’età 1 49
13  Jugosławia chorwacki Sabahudin Kurt Život je sklopio krug 13 0
14  Szwajcaria włoski Anita Traversi I miei pensieri 13 0
15  Belgia francuski Robert Cogoi Près de ma rivière 10 2
16  Hiszpania hiszpański Tim, Nelly & Tony (TNT) Caracola 12 1

Legenda:

     1. miejsce

Tabela wyników
Wyniki
Luksemburg Holandia Norwegia Dania Finlandia Austria Francja Wielka Brytania Niemcy Monako Portugalia Włochy Jugosławia Szwajcaria Belgia Hiszpania
Uczestnicy konkursu Luksemburg   3 3 5 3
Holandia   1 1
Norwegia   5 1
Dania 1   3
Finlandia 3 3   3
Austria   5 1 5
Francja 1 3   5 3 1 1
Wielka Brytania 1 5 3 1 1   1 5
Niemcy  
Monako 3 5   3 1 3
Portugalia  
Włochy 5 5 5 5 5 3 3 5   5 3 5
Jugosławia  
Szwajcaria  
Belgia 1 1  
Hiszpania 1  
KRAJE UPORZĄDKOWANE WEDŁUG KOLEJNOŚCI WYSTĘPÓW

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1963 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca mógł zatrudnić komentatora koncertu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu.

Lp. Kraj Sekretarz Komentator Nadawca
01  Luksemburg b.d. Jacques Navadic Télé-Luxembourg
02  Holandia Pim Jacobs Ageeth Scherphuis NTS[20]
03  Norwegia Sverre Christophersen Odd Grythe NRK
04  Dania TBD TBD DR TV
05  Finlandia Poppe Berg[21] Aarno Walli Suomen Televisio[22]
06  Austria Ernst Grissemann Emil Kollpacher ORF
07  Francja Claude Darget Robert Beauvais Première Chaîne RTF[23]
08  Wielka Brytania Michael Aspel David Jacobs BBC TV
Tom Sloan BBC Light Programme
09  Niemcy Lia Wöhr Hermann Rockmann ARD Deutsches Fernsehen
10  Monako TBC Robert Beauvais Télé Monte Carlo
11  Portugalia Maria Manuela Furtado Gomes Ferreira[24] RTP
12  Włochy Rosanna Vaudetti Renato Tagliani Programma Nazionale
13  Jugosławia TBD Miloje Orlović Televizija Beograd
Gordana Bonetti Televizija Zagreb
Tomaž Terček Televizija Ljubljana
14  Szwajcaria Alexandre Burger Theodor Haller TV DRS
Georges Hardy TSR
Giovanni Bertini TSI
15  Belgia André Hagon Herreman RTB[23]
Herman Verelst BRT
16  Hiszpania TBD Federico Gallo TVE[25]
 Szwecja brak reprezentanta Sven Lindahl Sveriges Radio-TV[26]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Eurovision Song Contest 1964. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-06]. (ang.).
  2. Online & Onsite Sightseeing – Copenhagen. copenhagenet.dk. [dostęp 2013-05-06]. (duń.).
  3. Sangen om dig Bjørn Tidmand. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  4. Oração Antonio Calvário. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  5. Warum nur, warum? Udo Jürgens. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  6. Près de ma rivière Robert Cogoi. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  7. Laiskotellen Lasse Mårtenson. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  8. Le chant de Mallory Rachel. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  9. Život je sklopio krug Sabahudin Kurt. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  10. Caracola Los TNT. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  11. Jij bent mijn leven Anneke Grönloh. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  12. Dès que le printemps revient Hugues Aufray. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  13. Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne Nora. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  14. Où sont-elles passées Romuald. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  15. Spiral Arne Bendiksen. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  16. I miei pensieri Anita Traversi. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  17. I Love the Little Things Matt Monro. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  18. Non ho l’età Gigliola Cinquetti. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-06].
  19. 1964 – 9th edition. diggiloo.net. [dostęp 2013-05-06]. (ang.).
  20. Dokumentaire over Schiermonnikoog. [w:] De Leeuwarder Courant [on-line]. dekrantvanoen.nl, 1964-03-23. [dostęp 2013-05-06]. (niderl.).
  21. Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-06].
  22. Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-06].
  23. a b Christian Masson: 1964 – Copenhague. Songcontest.free.fr. [dostęp 2013-05-06]. (fr.).
  24. Diário de Lisboa, 22 marca 1964.
  25. FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010. Eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)].
  26. Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 48. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.