Перайсьці да зьместу

Званіца

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Звані́ца — асобнае вежападобнае збудаваньне або частка храма ў сакральнай архітэктуры, на якой месьціліся званы.

На Беларусі званіцы вядомы з ХІ ст. Дадаткова выкарытоўваліся як гаспадарчыя памяшканьні, брамы, дазорныя ці абарончыя вежы. Званіцы звычайна ставілі перад храмам, на вуглу агароджы або над брамаю.

Драўляныя званіцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Драўляная званіца. Строчыцы, 2008

Першым вядомым адлюстраваньнем драўлянай званіцы на Беларусі зьяўляецца гравюра Браўна 1572 году. Збудаваньні гэтага тыпу былі вельмі распаўсюджаны на Беларусі. З XVI ст. сталі вядомыя і галоўныя віды званіцаў:

Па вонкавым вырашэньні на:

Найбольш пашыранымі на Беларусі былі квадратныя ў пляне двухярусныя званіцы.

Мураваныя званіцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мураваныя званіцы звычайна былі яруснымі або аркаднымі.

  • Сергачоў, С. А. Драўляныя званіцы//Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. 4/1981
  • Лазука, Б. А. Слоўнік тэрмінаў: Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва. Мінск, 2001
  • Якімовіч, Ю. А. Драўлянае дойлідства беларускага Палесся. Мн., 1978.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Званіцасховішча мультымэдыйных матэрыялаў