Перайсьці да зьместу

Офэнбэргі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Офэнбэргі
Offenbergen
Краіна паходжаньня: Нямеччына
Тытул: бароны
Прызнаныя ў: Курляндыя, ВКЛ, Расейская імпэрыя
Першы з роду: Фрэдэрык Георг Офэнбэрг

Офэнбэргі (па-нямецку: Offenbergen, па-расейску: Оффенберги) — баронскі род уласнага гербу. У перакладзе зь нямецкае мовы Offenberg — адкрытая гара. Заснавальнік роду — Фрэдэрык Георг Офэнбэрг. Ёган Офэнбэрг, намесьнік Штырыі, быў паслом імпэратара Максіміляна ІІ да Івана Жахлівага. Ягоны сын Лёранц у 1576 пасяліўся ў Інфлянтах. 20 ліпеня 1634 род унесены ў рыцарскія матрыкулы Курляндзкага княства. У XVIII ст. Офэнбэргі зьявіліся на Беларусі. Род падзяляўся на дзьве галіны, адна зь іх жыла ў Курляндыі (шляхецкае паходжаньн�� зацьверджанае пастановай № 2823 расейскай Герольдыі 3 красавіка 1862), другая на Беларусі. У Расейскай імпэрыі род баронаў Офэнбэрг быў унесены ў шляхецкія матрыкулы Курляндзкае губэрні, у VI частку РК Віцебскае губэрні і V і VІ частку РК Менскае губэрні.

Герб[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На срэбраным полі гербу дзьве гары, якія маюць унізе адтуліны. Адна гара, справа — ніжэйшая, зьлева — вышэйшая. Горы на гербе зьявіліся, відаць, указваюць на геаграфію паходжаньня роду: нейкая мясцовасьць у Нямеччыне ці ў Чэхіі.

Беларуская лінія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Пачатак беларускай лініі паклаў Ян Эбэргард Фрэдэрык Ежы фон Офэнбэрг, які валодаў маёнткам Дайневічы ў Браслаўскім павеце й памёр у 1729. У 1820 Якуб Офэнбэрг, праўнук Яна Эбэргарда Фрэдэрыка Ежага, набыў у Ігуменскім павеце фальварак Лочын і вёску Сёмкава Слабодка ў Ігната й Антаніны з Завішаў Есьманаў. У сваім маёнтку ён заклаў касьцёл, парк, сад і водаправод з фантанамі. У 1845 Лочын перайшоў да сына папярэдняга Віктара. У Лочыне працавала паравая лесапілка, ажыцьцяўлялася мэліярацыя, недалёка ў лесе былі заснаваныя новыя паселішчы: засьценкі Барсукі і Блыхава, які пазьней Часлаў Офэнбэрг назваў у гонар бацькі Віктаравым. У верасьні 1918 да маёнтка Лочын былі далучаныя фальваркі і ўрочышчы Макаў’я, Язьвінкі, Кучышча, Расохі. Часлаў быў апошнім уладаром маёнтку, 3 красавіка 1919 ён зь сям’ёй выехаў у Менск.

Прызнаныя ў шляхецкай годнасьці Расейскае Імпэрыі вывадамі Магілёўскага (22 чэрвеня 1804) і Менскага (8 кастрычніка 1826) дваранскіх дэпутацкіх сходаў, з унясеньнем у 4 частку Радаводнай кнігі Менскае губэрні. Вывадам 24 чэрвеня 1834 перанесеныя ў 6 частку РК Менскай губэрні. Зацьверджаныя ў дваранстве Расейскай Імпэрыі загадам Сэнату ад 28 ліпеня 1842 за № 10 585.

У 1913 некаторыя прадстаўнікі роду атрымалі пасьведчаньне з Курляндзкага шляхецкага камітэту, што належаць да баронскага роду фон Офэнбэргаў. Менскі ДДС зьдзейсьніў дадатковыя вывады зь пераносам асобаў у 5 частку РК. У баронскай годнасьці былі прызнаныя Часлаў Антон, ягоныя сыны Віктар і Юры, яго браты Стафан Аўгустын і Ян Якуб, і нашчадкі ўсіх названых асобаў. Зацьверджаныя ў баронскай годнасьці загадам Сэната ад 23 лістапада 1915 за № 4 969.

Ці маюць права на баронскі тытул іншыя Офэнбэргі, якія зацьверджаны ў расейскім дваранстве па Менскай губэрні, невядома.

Радавод[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ян Эбэргард Фрэдэрык Ежы фон Офэнбэрг (?—1729), меў маёнтак Дайневічы ў Браслаўскім павеце.

  1. Дамінік
  2. Стафан, скарбнік рэчыцкі
    1. ?
      1. Якуб (17681839), межавы судзьдзя Ігуменскага павету, ж. — Фэліцыяна з Жылінскіх
        1. Віктар, працаваў у Ігуменскім павятовым судзе, ж. — Антаніна Іванаўна Раўкевіч
          1. Часлаў Антоні (1861-?), ж. — Марыя з Каншэўскіх
            1. Віктар (1888-?)
            2. Юры (1893-?)
        2. Ігнат, арандатар фальварку Геленберг ля Дукоры
        3. Цэзар, арандатар Клічава, ж. — 1858 Леанільда Луцкевіч
          1. Антоні Цэзар (жнівень 1860-?)
          2. Стафан Аўгустын (1864-?), у 1891 скончыў Інстытут шляхоў зносінаў, штатны па міністэрству інжынэр VI клясы накіраваны працаваць начальнікам Усурыйскага ад��зяленьня службы Кітайскае Ўсходняе чыгункі. Стацкі дарадца, кавалер ордэнаў Сьв. Уладзімера IV ступені, Сьв. Ганны II і III ступені, сьв. Станіслава II i III ступені, кавалер асобага ганаровага знака Чырвонага Крыжа, апекун Хабараўскае чыгуначнае вучэльні. Памёр у Варшаве.
          3. Ян Якуб (18671953), лекар, ж. — 1906 Аляксандра Юзафаўна Жылінская
        4. Эдвард, патануў у возеры
        5. Вільгельм, ж. — Марына зь Дземідовічаў
        6. Нікадзім (1826-?), навучаўся ў Віленскім унівэрсытэце, уваходзіў у таемную арганізацыю «Зьвяз вольных братоў», за што ў 1849 быў асуджаны й высланы на катаргу

Найбольш вядомыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]