Перайсці да зместу

Алаброгі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алаброгі
Выява
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алаброгі (лац.: Allobroges) — вялікі кельцкі народ у Нарбонскай Галіі, які жыў паміж Ронай і Ізерай, у паўночнай частцы Дафінэ і Савоі да Жэнеўскага возера.

Каля 123 да н.э. яны безпаспяхова спрабавалі абараніць Галію ад рымлян, якія каля 125 да н.э. пачалі рабіць першыя значныя заваяванні на паўднёвым усходзе гэтай краіны; у 121 да н.э. яны былі падпарадкаваны рымскаму валадарству Квінтам Фабіем Максімам, які атрымаў за гэту мянушку «Allobrogicus», але канчаткова ўвайшлі ў склад Нарбонскай правінцыі толькі пры Юліі Цэзары.

Галоўным горадам алаброгаў была Віена, памежным жа з гельветамі — Жэнева. З іншых іх гарадоў варта згадаць яшчэ Куларо, пераназваны каля 379 у Гратыянопаліс, цяперашні Грэнобль.

Зноскі