Анатоль Іосіфавіч Кулак
Анатоль Іосіфавіч Кулак | |
---|---|
Дата нараджэння | 5 верасня 1954 (69 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | навуковец |
Навуковая сфера | хімія |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар хімічных навук (1990) |
Навуковае званне |
|
Альма-матар |
|
Анатоль Іосіфавіч Кулак (нар. 5 верасня 1954, г. Мінск) — беларускі хімік. З 2014 года член-карэспандэнт, а з 2021 года акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[1], доктар хімічных навук (1990), прафесар (2004).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1976).
З 1976 года навуковы супрацоўнік, аспірант Белдзяржуніверсітэта. У 1980—1988, 1991—1995 гадах у НДІ фізіка-хімічных праблем Белдзяржуніверсітэта, у 1988—1990 гадах дактарант Белдзяржуніверсітэта. З 1995 года намеснік дырэктара па навуковай рабоце, з 2016 года дырэктар Інстытута агульнай і неарганічнай хіміі НАН Беларусі[2].
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Узнагароджаны медалём РАН памяці акадэміка М. М. Эмануэля за дасягненні ў галіне хімічнай фізікі (2013).
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Работы ў галіне электрахіміі і фотакаталіза. Прапанаваў навуковы напрамак — фотаэлектрахімія паўправадніковых гетэраструктур і паўправаднікоў з выяўленай энергетычнай і структурнай неаднароднасцю. У выніку даследавання працэсаў пераносу зарадаў у паўправадніковых гетэраструктурах абгрунтаваў электронную тэорыю фотакаталіза і электракаталіза, якая базуецца на эфектах дынамічнага расшчаплення ўзроўню Фермі ў энергетычна неаднародных сістэмах пры наяўнасці латэральнага электроннага абмену паміж кампанентамі з розным узроўнем структурнай арганізацыі. Прапанаваў новы клас электра — і фотакаталізатараў, перспектыўных для прымянення ў фотакаталітычных сістэмах глыбокай ачысткі вады і газавых асяроддзяў, электрахімічных сэнсарах, метала-гідрыдных акумулятарах і фотаэлектрахімічных пераўтваральніках. Распрацаваў нанаструктурныя кампазіцыйныя матэрыялы з высокай аптычнай селектыўнасцю і эфектыўнасцю пераўтварэння энергіі ў сонечных калектарах і фотавольтаічных сістэмах. Распрацаваў тэхналогію атрымання нанаструктурных субстанцый кальцый-фосфар-прэпаратаў, якія змяшчаюць, новыя метады атрымання нанаструктурных фасфатных і аксідна-гідраксідных біянеарганічных матэрыялаў. Распрацаваў новыя сродкі хімічнай аховы каштоўных і дакументных папер.
Аўтар 320 навуковых прац, у тым ліку 4 манаграфій і 42 вынаходстваў.
Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Электрохимия полупроводниковых гетероструктур. Мн.: «Университетское», 1986.
- Metal nanoparticles on semiconductor surfaces: electrochemistry and photocatalysis. Chemical Physics of Nanostructured Semiconductors, Brill Acad. Publ., The Netherlands, 2003.
- Химия твердого тела. Изд-во БГУ, Минск, 2011 (в соавт.)
- Heterogeneous photocatalysis in titania-containing liquid foam // Photochem. Photobiol. Sci., 2004, v.3, № 2 (в соавт.)
- Photodestruction of dichloroacetic acid catalyzed by nanosized TiO2 particles // Appl. Catal., B 2002, V. 36 (в соавт.)
- Electrodeposition of nanostructured diamond-like films by oxidation of lithium acetylide // Electrochem. Commun. 2003, V. 5, № 4 (в соавт.)
Зноскі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Анатоль Іосіфавіч Кулак у базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)