ста-ро́н-ка

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

IPA: []

1. гл. старана
2. адзін з двух бакоў ліста паперы, кнігі, сшытка і пад. ◆ У кнізе сто старонак. На старонках газет з’явіліся ўрыўкі новага рамана. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 784. — 968 с.
3. перан. перыяд, этап у гісторыі, развіцці чаго-н. ◆ Гераічныя старонкі гісторыі.

Паходзіць ад ??