Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λέμφωμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λέμφωμα
Οζώδες λέμφωμα σε λεμφαδένα
Ειδικότητααιματολογία και ογκολογία
Ταξινόμηση
ICD-10C81-C96
ICD-9202.8
ICD-O9590–9999
MedlinePlus000580
MeSHD008223

Ως λέμφωμα χαρακτηρίζεται ο όγκος ο οποίος προέρχεται από λεμφοκύτταρα.[1] Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μόνο κακοήθη νοσήματα και όχι όλους τους όγκους.[1] Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διογκωμένους λεμφαδένες οι οποίοι συνήθως δεν είναι επώδυνοι, πυρετό, εφιδρώσεις, φαγούρα, απώλεια βάρους και αίσθημα κόπωσης. Οι εφιδρώσεις είναι πιο κοινές τη νύχτα.[2][3]

Τα λεμφώματα χωρίζονται σε λεμφώματα Hodgkin και μη Hodgkin (μη-Χότζκιν, δηλαδή όλα τα υπόλοιπα),[4] με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας να περιλαμβάνει σε αυτά επίσης το πολλαπλό μυέλωμα. Τα λεμφώματα μη-Χότζκιν αποτελούν το 90% των λεμφωμάτων και περιλαμβάνουν πολλούς διαφορετικούς τύπους λεμφωμάτων.[4][5] Τα λεμφώματα ανήκουν σε μια ευρύτερη κατηγορία νεοπλασμάτων η οποία ονομάζεται όγκοι των αιμοποιητικών και λεμφικών ιστών.[6]

Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη Χότζκιν λεμφώματος είναι η λοίμωξη από τον ιό Έπτσταϊν-Μπαρ και το θετικό οικογενειακό ιστορικό.[2] Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη μη-Χοτζκιν λεμφώματος είναι μεταξύ άλλων οι αυτοάνοσες ασθένειες, το AIDS, η ανοσοκατασταλτική θεραπεία, η αυξημένη ηλικία, η έκθεση σε κάποια εντομοκτόνα και η δίαιτα υψηλή σε λιπαρά και κρέατα.[3] Συνήθως διαγνώσκονται σε εξέταση αίματος, ούρων ή μυελού των οστών, ενώ η βιοψία λεμφαδένα μπορεί να είναι χρήσιμη. Επίσης μπορούν να γίνουν εξετάσεις για να βρεθούν πιθανές μεταστάσεις.[2][3]

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας, στοχευμένης θεραπείας και χειρουργικής επέμβασης.[2][3] Κάποιοι τύποι μπορούν να θεραπευτούν.[4] Η συνολική πενταετής επιβίωση στις Ηνωμενες Πολιτείες είναι 85% για το Χότζκιν[7] και 69% για το μη-Χότζκιν λέμφωμα.[8] Το 2012 αναπτύχθηκε λέμφωμα σε 566.000 ανθρώπους, ενώ προκάλεσε 305.000 θανάτους,[9] οι οποίοι αποτελούν το 3-4% των θανάτων από καρκίνο, κατατάσσοντας τα λέμφωμα ως την 7η πιο θανατηφόρα κατηγορία καρκίνων.[9][10] Στα παιδιά είναι η τρίτη πιο κοινή μορφή καρκίνου.[11] Είναι πιο κοινά στον αναπτυγμένο παρά στον αναπτυσσόμενο κόσμο.[9]

  1. 1,0 1,1 Taylor, Elizabeth J. (2000). Dorland's Illustrated medical dictionary (29th έκδοση). Philadelphia: Saunders. σελ. 1038. ISBN 0721662544. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «General Information About Adult Hodgkin Lymphoma». National Cancer Institute. 23 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2014. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «General Information About Adult Non-Hodgkin Lymphoma». National Cancer Institute. 25 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2014. 
  4. 4,0 4,1 4,2 The Lymphoma Guide Information for Patients and Caregivers (PDF). Leukemia and Lymphoma Society. 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2014. 
  5. «Lymphoma». NCI. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2014. 
  6. Vardiman, JW; Thiele, J; Arber, DA; Brunning, RD; Borowitz, MJ; Porwit, A; Harris, NL; Le Beau, MM και άλλοι. (Jul 30, 2009). «The 2008 revision of the World Health Organization (WHO) classification of myeloid neoplasms and acute leukemia: rationale and important changes.». Blood 114 (5): 937–51. PMID 19357394. 
  7. «Hodgkin Lymphoma—SEER Stat Fact Sheets». Seer.cancer.gov. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2012. 
  8. «SEER Stat Fact Sheets: Non-Hodgkin Lymphoma». NCI. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2014. 
  9. 9,0 9,1 9,2 World Cancer Report 2014. World Health Organization. 2014. σελίδες Chapter 5.13. ISBN 9283204298. 
  10. Marcus, Robert (2013). Lymphoma : pathology, diagnosis and treatment (Second edition. έκδοση). σελ. 1. ISBN 9781107010598. 
  11. Tepper, John E. Niederhuber, James O. Armitage, James H. Doroshow, Michael B. Kastan, Joel E. (2014). «Childhood lymphoma». Abeloff's clinical oncology (Fifth edition. έκδοση). σελ. Chapter 97. ISBN 1455728659. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]