Μετάβαση στο περιεχόμενο

Hard Drivin'

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Hard Drivin'
ΔημιουργόςAtari Games
ΕκδότηςAtari Games
Σχεδιαστήςatari
ΠλατφόρμαZX Spectrum, DOS, Commodore Amiga, Atari ST, Commodore 64, Amstrad CPC, Sega Mega Drive, Atari Lynx και μηχανή arcade
Ημ/νία κυκλοφορίαςΦεβρουάριος 1989
δεδομένα (π  σ  ε )

Το Hard Drivin είναι βιντεοπαιχνίδι προσομοίωσης οδήγησης όπου οι παίκτες οδηγούν ένα υψηλής ισχύος αγωνιστικό αυτοκίνητο σε διάφορες κούρσες. Κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1989[1] και είναι ένα από τα πρώτα βιντεοπαιχνίδια με περιβάλλοντα που αποτελούνται από τρισδιάστατα πολυγώνα[2] μέσω ενός cabinet προσομοιωτή με μια προσαρμοσμένη αρχιτεκτονική.[3] Η ανάδραση, ο προσομοιωτής της φυσικής του αυτοκινήτου, ο σχεδιασμός του παιχνιδιού και ο περισσότερος προγραμματισμός του παιχνιδιού έγιναν από τον Μάξ Μπεχένσκυ.

Η ανάπτυξη του παιχνιδιού ξεκίνησε το 1988, με την Atari να είχε αρχικά σχεδιάσει να κυκλοφορήσει το παιχνίδι εκείνη τη χρονιά. Ωστόσο, σύμφωνα με έναν μηχανικό και σχεδιαστή της Atari, είχε καθυστερήσει λόγω της διαφοράς από τον αντιπρόεδρο, υποστηρίζοντας ότι κανείς δεν θα αγοράσει ένα arcade cabinet για $10.000, μετά από τότε που ακυρώθηκε το arcade παιχνίδι The Last Starfighter για τον ίδιο λόγο, λίγα χρόνια νωρίτερα. Μετά από εβδομάδες της έρευνας, αποφασίστηκε ότι τα $10.000 ήταν μια αποδεκτή τιμή.[4][5][6]

Το Hard Drivin' πώλησε 3.318 arcade cabinets.[1] Τα παιχνίδια Stunt Driver και Stunts που κυκλοφόρησαν μετά το Hard Drivin' μοιράζονται πολλά στοιχεία με αυτό. Το παιχνίδι δέχτηκε μια συνέχεια, το Race Drivin', που κυκλοφόρησε το 1990.

Το Hard Drivin' είναι βιντεοπαιχνίδι προσομοίωσης οδήγησης όπου ο παίκτης χειρίζεται ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο, με τρισδιάστατα γραφικά πρώτου πρόσωπου από το πιλοτήριο και ρεαλιστικούς χειρισμούς.

Η έκδοση arcade είναι εξοπλισμένη με ένα τιμόνι με ανάδραση, μετατόπιση του μοχλού 4 ταχυτήτων και όπισθεν και τρία πεντάλ (γκάζι, φρένο και συμπλέκτης). Το cabinet έχει παραχθεί με ένα ρυθμιζόμενο κάθισμα, ή ένα μικρό ενσωματωμένο κάθισμα χωρίς πλάτη. Στις εκδόσεις Amiga, DOS και Atari ST, ο παίκτης οδηγεί με joystick ή το ποντίκι για να αλλάξει ταχύτητες με ένα joystick ή το πληκτρολόγιο, ενώ στις εκδόσεις Amstrad CPC, Commodore 64 και ZX Spectrum, όλοι οι χειρισμοί γίνονται με το joystick ή το πληκτρολόγιο.

Στην αρχή του παιχνιδιού, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει μεταξύ χειροκίνητης ή αυτόματης διαβίβασης. Σε ορισμένες μεταφορές, ο παίκτης μπορεί επίσης να επιλέξει το επίπεδο δυσκολίας και αν οδηγεί προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά.

Ο παίκτης έχει ένα ορισμένο χρονικό διάστημα για να φτάσει στο επόμενο checkpoint ή τη γραμμή του τερματισμού. Στο δρόμο θα πρέπει να αποφύγει άλλα αυτοκίνητα και φορτηγά που ταξιδεύουν προς τις δύο κατευθύνσεις. Αν ο παίκτης συγκρουστεί με ένα άλλο όχημα, το παιχνίδι δείχνει ένα "instant replay" το οποίο δείχνει τη σύγκρουση του αυτοκινήτου. Αν ο παίκτης μείνει έξω από τη κούρσα, έχει δέκα δευτερόλεπτα για να επιστρέψει στο δρόμο. Μετά από κάθε λάθος ο παίκτης ξεκινά από την άκρη του δρόμου με μια απώλεια χρόνου.

Αν ο παίκτης έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή με αρκετά καλούς χρόνους, αντιμετωπίζει μια κούρσα με το Phantom Photon, ένα αυτοκίνητο που ελέγχεται από τον υπολογιστή, χωρίς πιθανότητα λάθους.

 Υποδοχή
Σκορ κριτικών
Δημοσίευση Σκορ
MegaTech 89%[7]
ACE 937[8]
Your Sinclair 90%[9]
Crash 92%[10]
Sinclair User 78%[11]
Βραβεία
Οντότητα Βραβείο
Crash Crash Smash
The Games Machine Star Player[12]

Το περιοδικό ZZap64! θεώρησε την έκδοση Commodore 64 ως ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του C64 όλων των εποχών, επικρίνοντας τα μονόχρωμα γραφικά, οδυνηρή επιβράδυνση και η έλλειψη replays που ήταν διαθέσιμα στις άλλες μεταφορές 8-bit. Το περιοδικό έδωσε στο παιχνίδι ένα 20%.[13] Ωστόσο, η έκδοση ZX Spectrum του παιχνιδιού αυξήθηκε στον αριθμό 2 στα charts πωλήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά από το Gazza's Superstar Soccer.[14] Το Famitsu έδωσε στη Mega Drive έκδοση ένα 30 από 40 από τέσσερις κριτικούς.[15]

  1. 1,0 1,1 «Atari Production Numbers Memo». Atari Games. 4 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2012. 
  2. «allgame - Hard Drivin'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2008. 
  3. «system16.com». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008. 
  4. «the last starfighter [coin-op] arcade video game, atari, inc. (1984)». Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2015. 
  5. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2017. 
  6. «last StarFighter arcade game clip». YouTube. 26 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2015. 
  7. MegaTech rating, EMAP, τεύχος 6, σελ. 80, Ιούνιος 1992
  8. «Archive - Magazine viewer». World of Spectrum. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  9. «Hard Drivin'». Ysrnry.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  10. «Archive - Magazine viewer». World of Spectrum. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  11. «Archive - Magazine viewer». World of Spectrum. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  12. «Archive - Magazine viewer». World of Spectrum. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  13. «Hard Drivin'». ZZap64! (68): 86. Δεκέμβριος 1990. http://www.zzap64.co.uk/cgi-bin/displaypage.pl?issue=068&page=086&thumbstart=0&magazine=zzap. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2015. 
  14. «The YS Rock'n'Roll Years - Issue 51». Ysrnry.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014. 
  15. "30 Point Plus - ハードドライビン". Shūkan Famicom Tsūshin. νο. 362. σελ. 32. 24 Νοεμβρίου 1995.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]