bluźnierz

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bluźnić +‎ -erz. First attested in c. 1500.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /blʲuʑɲɛːr̝/
  • IPA(key): (15th CE) /blʲuʑɲer̝/

Noun

[edit]

bluźnierz m animacy unattested

  1. (religion, attested in Greater Poland) blasphemer
    Synonym: urągacz
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 4:
      Blvsnyerz blasphemus
      [Bluźnierz blasphemus]
[edit]
adjective
noun

Descendants

[edit]
  • Middle Polish: bluźnierz

Further reading

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bluźnierz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN