udoić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ doić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈdɔ.it͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧do‧ić

Verb

[edit]

udoić pf

  1. (transitive) to get a certain amount of milk by milking a dairy animal

Conjugation

[edit]
Conjugation of udoić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive udoić
future tense 1st udoję udoimy
2nd udoisz udoicie
3rd udoi udoją
impersonal udoi się
past tense 1st udoiłem,
-(e)m udoił
udoiłam,
-(e)m udoiła
udoiłom,
-(e)m udoiło
udoiliśmy,
-(e)śmy udoili
udoiłyśmy,
-(e)śmy udoiły
2nd udoiłeś,
-(e)ś udoił
udoiłaś,
-(e)ś udoiła
udoiłoś,
-(e)ś udoiło
udoiliście,
-(e)ście udoili
udoiłyście,
-(e)ście udoiły
3rd udoił udoiła udoiło udoili udoiły
impersonal udojono
conditional 1st udoiłbym,
bym udoił
udoiłabym,
bym udoiła
udoiłobym,
bym udoiło
udoilibyśmy,
byśmy udoili
udoiłybyśmy,
byśmy udoiły
2nd udoiłbyś,
byś udoił
udoiłabyś,
byś udoiła
udoiłobyś,
byś udoiło
udoilibyście,
byście udoili
udoiłybyście,
byście udoiły
3rd udoiłby,
by udoił
udoiłaby,
by udoiła
udoiłoby,
by udoiło
udoiliby,
by udoili
udoiłyby,
by udoiły
impersonal udojono by
imperative 1st niech udoję udójmy
2nd udój udójcie
3rd niech udoi niech udoją
passive adjectival participle udojony udojona udojone udojeni udojone
anterior adverbial participle udoiwszy
verbal noun udojenie

Derived terms

[edit]
adjective
noun
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • udoić in Polish dictionaries at PWN