wołacz
| wołacz | |
| pronunciación (AFI) | /ˈvɔ.wat͡ʂ/ ⓘ |
| silabación | wo-łacz |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɔwat͡ʂ |
Etimología
[editar]Sustantivo masculino inanimado
[editar]| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
wołacz | wołacze |
| Genitivo (Dopełniacz) |
wołacza | wołaczy |
| Dativo (Celownik) |
wołaczowi | wołaczom |
| Acusativo (Biernik) |
wołacz | wołacze |
| Instrumental (Narzędnik) |
wołaczem | wołaczami |
| Locativo (Miejscownik) |
wołaczu | wołaczach |
| Vocativo (Wołacz) |
wołaczu | wołacze |
Forma sustantiva
[editar]- 2
- Forma del acusativo singular de wołacz.
