پرش به محتوا

اورئا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اورئا به معنای کوه ها در اساطیر یونان باستان به فرزندان بکرزایی گایا گفته می شود

اورئا (به انگلیسی: Ourea؛ به یونانی باستان: Οὔρεα؛ جمع «کوه‌ها»)، در اساطیر یونانی، فرزندان بکرزایی گایا (زمین) بودند که در کنار اورانوس (آسمان) و پونتوس (دریا) به‌وجود آمدند.[۱] به گفته هزیود:

و [گایا] از الهه نیمف‌ها که در میان تپه‌ها زندگی می‌کند، کوه‌های بلند [اورئا]، اقامتگاه‌های برازنده را پدیدآورد.[۲]

οὖρος در فرهنگ لغت یونانی-انگلیسی (میدل لیدل) «کوه، تپه، قاطر، نگهبان» معنی شده‌است.[۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Hard, p. 24; Gantz, p. 10; Caldwell, p. 5, table 3, p. 6.
  2. Hesiod, Theogony 129–131; cf. Apollonius of Rhodes, Argonautica 1.498.
  3. Middle Liddell

منابع

[ویرایش]