پرش به محتوا

زایلین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زایلین (به انگلیسی: Xylene) عبارتی است که در مورد مخلوط سه ایزومر زایلین یعنی اورتو-زایلین، متا-زایلین و پارا-زایلین استفاده می‌شود. از عمده کاربردهای این مخلوط به عنوان حلال در صنایع مختلف است.

خطرات زایلین

[ویرایش]

کار کردن با زایلین مخلوط بدون رعایت نکات ایمنی تبعات و آسیب‌هایی فیزیکی را همچون سوزش بینی، گلو و گوش، سردرد، عدم هماهنگی عضلات، سرگیجه، تداخل در سیستم تنفسی و ریه‌ها، افزایش دمای بدن، رعشه، سرگیجه، تأخیر در عکس‌العمل به محرک‌های بصری، عوارض قلبی و در مواردی باعث ایجاد سرطان می‌شود.

تاریخچه

[ویرایش]

شیمیدان فرانسوی آگوسته کاهورز زایلن را کشف کرد. وی دی متیل بنزن را از قطرات چوب کشف و ثبت نمود. این نام برگرفته از همین موضوع می‌باشد.

انواع زایلین

[ویرایش]

این ماده شیمیایی (xylene)، بر اساس این که کدام اتم کربن به گروه متیل متصل شده است، نامگذاری می‌شود. این ایزومرها دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مختلف از جمله قطبیت و اسیدیته هستند. این ایزومرها شامل موارد زیر می‌باشد.

  • *متا زایلن (meta-xylene) (MX)
  • *پارا زایلن (para-xylene) (PX)
  • *اورتو زایلن (ortho-xylene) (OX)
  • *اتیل بنزن (ethyl benzene)

ویژگی و خواص

[ویرایش]

P-xylene به شکل مایع آبکی بی‌رنگ و بوی شیرین در محیط ظاهر می‌شود. کمتر از آب متراکم است. نامحلول در آب و بخار آن تحریک کننده است. نقطه انجماد و جرم مولکولی آن به ترتیب ۵۶ درجه فارنهایت و ۱۰۶٫۱۶ گرم بر مول است.

منابع

[ویرایش]