پرش به محتوا

پراکندگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پراکندگی یا پراکنش[۱] یک پدیده فیزیکی طبیعی است که برای پرتوها، مانند نور، صدا، یا ذرات متحرک رخ می‌دهد و آنها مجبور به تغییر مسیر حرکت خود از میان ذرات یک ماده که در حال عبور از آن هستند می‌شوند. در استفاده متعارف مسیر بعدی حرکت ذره از طریق قانون بازتاب به دست می‌آید.

موادی که دارای ذراتی باشند که موجب پراکندگی بشوند به قدری زیاد است که نمی‌توان آنها را فهرست کرد. اما مثال‌ها شامل ذره‌ها، حباب‌ها، قطره‌ها، نوسانات چگالی در شاره‌ها، کریستالیت‌ها در خطوط کریستالی چندبلور، نقص در خطوط جامد تک‌بلور، زبری سطح، سلول‌ها در ارگان‌ها، و الیاف نساجی در لباس‌ها می‌شود. مسیر حرکت تقریباً تمام ذرات پراکنده شده توسط نظریه پراکندگی قابل توجیه و تفسیر است.

منابع

[ویرایش]
  1. «پراکندگی، پراکنش» [مهندسی مخابرات] هم‌ارزِ «scattering»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ پراکندگی)

Wikipedia contributors, "Scattering," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Scattering&oldid=454500917 (accessed November ۱۵، ۲۰۱۱).