آه

• زبان معیار باستان

• /آه/

آه

1. نفسی عمیق که بر اثر غم، درد، تأسف، و مانند آنها، از سینه خارج برمی‌آید و معمولاً از راه دهان خارج میشود و صدایی مانند «آه» به گوش می‌رسد.
2. کلمه‌ای است که برای نشان دادن درد، رنج، اسف و اندوه به کار می‌برند. آوه، آوخ، آخ و وای نیز گویند.
3. در بساط نداشتن کنایه از: از هر گونه امکان مالی محروم بودن.
4. این واژه زمانی به کار می رود و شخص افسرده و یا ناراحت از چیزی است , همچنین زمانی که اشخاص احساس درد می کنند نیز از واژه آه استفاده می کنند.
5. گاهی بزرگان از آه مخفف الله هم یاد می‌کنند و آنجایی‌ست کسی مضطر و گرفتار است و همین آه که از دلش بیرون میاید یعنی الله که بنده به درگاهش با آه میگوید.

1. آه از دل برآوردن کنایه از: اظهار ناراحتی و درد کردن.
2. آه در بساط نداشتن کنایه از: فقیر و بی‌چیز بودن.
3. آه از نهاد کسی برآمدن کنایه از: به علت اتفاق ناگوار و ناگهانی، بسیار غمگین و ناراحت شدنِ او.

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین