پرش به محتوا

ابا

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَبا/

اسم

[ویرایش]

اَبا

  1. پدر، آبا، اجداد.
  2. در عربی در حالت نصبِ کلمه بکار میرود و معمولا به همراه یک اسم، کنیه می‌سازد مانند اباعبدالله.
    که دشمن که دانا بوَد به ز دوست.....ابا دشمن و دوست دانش نکوست (شاهنامه)

اسم مصدر

[ویرایش]

اِبا

  1. سرپیچی، امتناع، خودداری، سرباز زدن.
  2. اِباْ: در گویش گنابادی یعنی ترس، وحشت.

صفت

[ویرایش]
  1. سرکشی، نافرمانی. نخوت، تکبر.

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین