ابر

• پهلوی

• /اَبْر/

اَبر (علوم‌زمین)‎

1. توده بخار آب که برنگ‌های سفید، خاکستری، و سیاه در آسمان دیده میشود.
2. (هواشناسی): بخارهای غلیظ‌ شده یا توده قطرات آب و ذرات یخ معلق در جوّ که از آن‌ها باران، برف، و تگرگ می‌بارد.
3. اسفنج دریایی یا مصنوعی که برای شست‌وشو، تمیز کردن، و مانند آن به کار می‌رود.

اَبَر

1. جزء پیشین بعضی از کلمه‌های مرکّب، به معنی برتر، بزرگتر، و مهمتر.

   ابرکامپیوتر، ابررایانه، ابرغول، ابرقدرت، ابرمرد.

• ابر و باد، ابر‌پشته‌ای، ابر‌کوهه‌ای، استراتوس،کومولوس، نیمبوس، استراتوکومولوس، کومولونیمبوس

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین