تیغ

• پهلوی

• /تِیغ/

تیغ

1. شمشیر، هر چیز بُرُنده.

   یکی تیغ زد زود بر گردنش/ به دو نیمه شد خسروانی تنش «فردوسی»

2. بلندی کوه، تیغه کوه. خار، خارچه.

1. تیغ کسی بریدن کنایه از: کارآیی داشتن، قدرت داشتن.

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه