خاور

• نیاهندوایرانی

• [خا/وَر]

خاور

1. مشرق، سمتی که خورشید از آن طرف بر‌می‌آید.

   خاور از دو بخش خا - ور تشکیل شده و بخش اول آن مبهم است اما وَر به معنی مرز، محدوده، یا سرزمین در زبان‌معیار باستان بوده‌است.

خاور

1. در شاهنامه خاور تحت عنوان کشور همراه روم در زمان فریدون آمده و فریدون هنگام تقسیم جهان، روم و خاور را به سلم تفویض نمود.

   نخستین به سلم اندرون بنگرید ..... همه روم و خاور مر او را سزید

• باختر

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه