شرنگ
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /شَرَنگ/
اسم
[ویرایش]
شرنگ
- سم، زهر. حنظل. هر چیز تلخ.
- زمانه به یکسان ندارد درنگ/ گهی شهد و نوش است و گاهی شرنگ «فردوسی»
- شرنگ ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش شَر - اَنگ قابل تجزیه باشد و به معنی شرور یا شرخر و مانند آنها بوده است.
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه