Aller au contenu

chamin

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Chamin
Du latin camminus.
Singulier Pluriel
chamin
\Prononciation ?\
chamins
\Prononciation ?\

chamin \t͡saˈmi\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Nord-occitan) (Limousin) Chemin.
    • Sui totjorn dins mon chamin. Per ’massar l’escopit, per ’trapar lo mochat. Per me far espoutir a quicom vòu passar. Per res. — (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Variantes dialectales

[modifier le wikicode]

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, ISBN 978-2-9523897-6-4
  • Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007 → Consulter en ligne
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

chamin \Prononciation ?\ masculin

  1. Cheminée.
Forme et orthographe du dialecte puter .
Forme et orthographe du dialecte vallader .

Variantes dialectales

[modifier le wikicode]