intransitiu
Étymologie
[modifier le wikicode]- Du latin intransitivus.
Adjectif
[modifier le wikicode]Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | intransitiu \intɾanziˈtiw\ |
intransitius \intɾanziˈtiws\ |
Féminin | intransitiva \intɾanziˈti.βo̞\ |
intransitivas \intɾanziˈti.βo̞s\ |
intransitiu [intɾanziˈtiw] (graphie normalisée)
Antonymes
[modifier le wikicode]Dérivés
[modifier le wikicode]Prononciation
[modifier le wikicode]- languedocien : [intɾanziˈtiw]
- provençal : [intʁãⁿziˈtjew]
- gascon, rouergat : [intɾanziˈtju]
Références
[modifier le wikicode]- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Miquèu Grosclaude, Gilabèrt Nariòo, Patric Guilhemjoan, Dictionnaire Français / Occitan (gascon), Per Noste, 2007