Saltar ao contido

Óscar Cano

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaÓscar Cano
Biografía
Nacemento6 de novembro de 1972 Editar o valor em Wikidata (51 anos)
Granada, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónadestrador , adestrador de fútbol Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Deportefútbol Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo enllaç= enllaç=
- Club Deportivo Castellón Editar o valor em Wikidata

Páxina weboscarcano.com Editar o valor em Wikidata
BNE: XX1555531

Óscar Pedro Cano Moreno, nado en Granada o 7 de novembro de 1972, é un adestrador de fútbol español, que dende xuño de 2024 adestra o Tenerife, da Segunda División.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Inicios no fútbol

[editar | editar a fonte]

Comezou a xogar ao fútbol no Colexio Ave María de Granada, pasando logo ás categorías inferiores do Parque Nueva Granada.[1] Tras debutar co primeiro equipo deste en Segunda Rexional, foi descuberto por Gerardo Castillo, que o fichou para o Guadix, de Terceira División, equipo co que logrou o ascenso á Segunda División B na tempada 1995/96. Con todo, o falecemento de seu pai naquel entón desanimouno e acabou deixando o equipo.[1] Posteriormente xogou no Alfacar e no Santa Fe, ambos de Rexional Preferente, antes de centrarse plenamente na súa carreira como técnico.[1]

Primeiros pasos como adestrador

[editar | editar a fonte]

Iniciouse como adestrador no xuvenil B do Granada, pasando logo polos modestos Imperio de Albolote e Arenas de Armilla, ambos da provincia de Granada. Na tempada 2005/06 dirixiu o Baza na Segunda División B, acadando comodamente a permanencia e o 11º posto, o mellor resultado da historia do club.

Granada e Poli Ejido

[editar | editar a fonte]

En 2007 chegou ao banco do primeiro equipo do Granada, tamén de Segunda B, co que acabou quinto do Grupo 4 na súa primeira tempada, a un punto da promoción de ascenso. Os malos resultados no inicio da campaña 2008/09, con seis derrotas nas dez primeiras xornadas, provocaron a súa destitución en outubro.[2] En xaneiro de 2010 substituíu a Josep Maria Nogués no Poli Ejido, club ao que conseguiu meter na promoción de ascenso. Na primeira eliminatoria enfrontouse ao Barcelona B de Luis Enrique, co que empatou tanto na ida como na volta, quedando eliminado pola regra do gol en campo contrario.[3]

Salamanca

[editar | editar a fonte]

No verán de 2010 foi contratado polo Real Jaén, pero deixou o club só dúas semanas despois da súa chegada, cando recibiu unha chamada do Salamanca, de superior categoría.[4] Comezou a que foi a súa primeira experiencia na Segunda División con bos resultados, ocupando durante varias xornadas os postos de promoción de ascenso, pero non chegou a rematar a tempada no club, sendo destituído en febreiro de 2011 despois dunha xeira de 10 derrotas consecutivas.[5]

Na tempada 2011/12 adestrou o Melilla na Segunda B, acabando unha posición por debaixo da promoción de ascenso. En xuño abandonou o club por desacordos coa directiva sobre o proxecto.[6]

En outubro de 2012 asinou polo Betis B, converténdose no terceiro adestrador do equipo na tempada, despois de Hristo Vidaković e Antonio Racero "Puma". Colleu o equipo na penúltima posición, a 9 puntos da salvación, e non foi capaz de conseguir a permanencia. Continuou como técnico do filial bético durante a tempada 2013/14 na Terceira División, proclamándose campión e devolvendo así o equipo a Segunda B, antes abandonar a entidade en xuño de 2014.[7]

A continuación fichou polo Alcoyano, tamén de Segunda B, ao que adestrou ata febreiro de 2015, cando foi destituído debido aos malos resultados obtidos nas xornadas previas.[8] En xullo do mesmo ano chegou ao Elche Ilicitano, filial do Elche, pero deixou o equipo só tres semanas despois, debido á difícil situación deportiva e institucional do club.[9]

Qatar e Cultural Leonesa

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2016 marchou a Oriente Medio para facerse cargo da selección sub-19 de Qatar.[10] Regresou a España en decembro e durante o seguinte ano e medio exerceu como director deportivo da Cultural Leonesa.[11][12]

Castellón

[editar | editar a fonte]

En decembro de 2018 converteuse no terceiro técnico do Castellón durante a campaña 2018/19. O equipo castellonenco era nese momento o pechacancelas do Grupo 3 da Segunda División B e atopábase a catro puntos da salvación. Cano conseguiu salvar o equipo tras vencer ao Barcelona B na derradeira xornada, e continuou no club durante a seguinte campaña. Invicto durante as primeiras xornadas da 2019/20, o Castellón acadou o liderado, e ocupaba a primeira praza cando a liga se viu interrompida pola pandemia de COVID-19. A competición acabou dándose por rematada e o equipo de Cano proclamouse campión.[13] A continuación disputou promoción de ascenso, na que derrotou ao Peña Deportiva e ao Cornellà, conseguindo devolver o Castellón á Segunda División despois dunha década de ausencia.[14]

Na 2020/21 iniciou a súa terceira tempada no club albinegro, pero foi cesado en xaneiro, tras unha serie de malos resultados e co equipo en postos de descenso.[15]

En xullo de 2021 foi anunciado como novo adestrador do Badajoz, da Primeira División RFEF.[16] Estivo á fronte do equipo durante sete meses, ata que foi destituído en febreiro de 2022, co equipo ocupando a 12ª posición, lonxe do obxectivo inicial da directiva, que era o ascenso.[17]

Deportivo da Coruña

[editar | editar a fonte]

O 11 de outubro de 2022 foi anunciado como novo adestrador do Deportivo, substituíndo a Borja Jiménez, cesado ese mesmo día.[18] O equipo estaba quinto no momento da súa chegada e mantívose en zona de promoción de ascenso durante case toda a tempada, pero sen chegar en ningún momento ao liderado, obxectivo prioritario do club.[19] Xa sen opcións de ascenso directo e con boa parte da afección en contra,[20] foi cesado o 15 de maio de 2023, despois dunha derrota contra o Linares por 3-2 na xornada 36, sendo substituído por Rubén de la Barrera.[21]

En novembro de 2023 chegou ao banco do Sabadell, tamén de Primeira RFEF, converténdose no terceiro técnico do equipo durante a tempada, tralos destituídos Miki Lladó e Gerard Bofill.[22] Colleu o equipo na derradeira posición da liga, a seis puntos da salvación, e conseguiu sacalo dos postos de descenso, aínda que finalmente acabou perdendo a categoría na última xornada.[23]

A pesar do descenso, para a tempada 2024/25 recibiu unha oferta de superior categoría, converténdose no novo adestrador do Tenerife, da Segunda División.[24]

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Betis B
Castellón
  1. 1,0 1,1 1,2 "Confidencial: Óscar Cano, aquel “pivote de calidad” que se frustró por el fallecimiento de su padre" (en castelán). 6 de outubro de 2021. Arquivado dende o orixinal o 11 de outubro de 2022. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  2. "Braojos, nuevo entrenador del Granada CF" (en castelán). 16 de outubro de 2008. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  3. "Los tres ascensos recientes" (en castelán). 17 de xuño de 2020. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  4. "Óscar Cano, nuevo entrenador del Salamanca". Marca (en castelán). 1 de xullo de 2010. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  5. "Óscar Cano, destituido como técnico del Salamanca". As (en castelán). 14 de febreiro de 2011. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  6. "Óscar Cano deja el Melilla" (en castelán). 8 de xuño de 2012. Arquivado dende o orixinal o 11 de outubro de 2022. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  7. "Óscar Cano deja de ser entrenador del Betis B" (en castelán). 25 de xuño de 2014. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  8. "El Alcoyano destituye a Óscar Cano" (en castelán). 16 de febreiro de 2015. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  9. "Parras dirigirá al filial del Elche tras la renuncia de Óscar Cano". Mundo Deportivo (en castelán). 3 de agosto de 2015. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  10. "Óscar Cano, nuevo seleccionador sub 19 de Qatar" (en castelán). 4 de xaneiro de 2016. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  11. "El ex entrenador de la UD Salamanca, Óscar Cano, nuevo director deportivo de la CyD Leonesa" (en castelán). 14 de decembro de 2016. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  12. "Oscar Cano se va de la Cultural" (en castelán). 6 de xuño de 2018. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  13. "El Castellón, campeón en Segunda B 17 años después" (en castelán). 24 de maio de 2020. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  14. Ramón, Olivares (26 de xullo de 2020). "El CD Castellón regresa a Segunda División" (en castelán). Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  15. Sokout, Omid (11 de xaneiro de 2021). "Destituido Óscar Cano, que pone fin a dos años al frente del banquillo albinegro". Marca (en castelán). Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  16. "Oscar Cano, nuevo entrenador del CD Badajoz" (en castelán). 2 de xullo de 2021. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  17. "El CD Badajoz cesa a Óscar Cano" (en castelán). 8 de febreiro de 2022. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  18. "Óscar Cano, novo adestrador do RC Deportivo". Deportivo da Coruña. 11 de outubro de 2022. Consultado o 11 de outubro de 2022. 
  19. Losada, Víctor (16 de maio de 2023). "Los números que condenaron a Óscar Cano a la destitución" (en castelán). Consultado o 16 de maio de 2023. 
  20. Regueiro, Zeltia (14 de maio de 2023). "La afición del Depor pide el cese de Óscar Cano". DxT Campeón (en castelán). Consultado o 17 de maio de 2023. 
  21. "Rubén de la Barrera volta ao Dépor após a destitución de Óscar Cano". Nós Diario. 16 de maio de 2023. Consultado o 17 de maio de 2023. 
  22. Sánchez, Jordi (21 de novembro de 2023). "El Sabadell confirma a Óscar Cano como técnico". Mundo Deportivo (en castelán). Consultado o 21 de novembro de 2023. 
  23. "Surrealismo trágico en el descenso del Sabadell" (en castelán). 27 de maio de 2024. Consultado o 23 de xuño de 2024. 
  24. "Óscar Cano, nuevo entrenador del CD Tenerife, llega a la isla" (en castelán). 12 de xuño de 2024. Consultado o 23 de xuño de 2024. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]