Saltar ao contido

Brabham BT44

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Brabham BT44
Brabham BT44
Información
País Reino Unido Reino Unido
Fabricante Brabham
Deseñador Gordon Murray
Produción
Predecesor BT42
Sucesor BT45
Longo mm
Largo mm
Alto mm
Peso 578 kg.
Chasis Monocasco de aluminio
Suspensión
Motor Ford-Cosworth DFV V8
Potencia 2.993 cm³
Transmisión Hewland FG400, 5-velocidades.
Tracción Posterior
Freos
Prestacións
Pneumáticos Goodyear
Debut Gran Premio da Arxentina de 1974
Pilotos
Carreiras 36
Gañadas 5
Poles 2
Voltas rápidas 4
Camp. Cons. 0
Camp. Pilt. 0

O Brabham BT44 foi un coche de competición de Fórmula 1 deseñado por Gordon Murray, o deseñador principal de Brabham.[1] Unha actualización do BT42 parcialmente acertado de 1973, o BT44 era un deseño simple cunha combinación estándar da caixa de cambios Hewland e o motor DFV de Ford, pero era moi limpo aerodinamicamente. Murray tiña ollo para as liñas limpas, e o BT44 era particularmente agraciado. Tamén era un visionario, e xogou cos faldóns laterais e deflectores de aire no coche, un precursor da aerodinámica de efectos chan. O patrocinio veu de Martini.

Carlos Reutemann no Brabham BT44 todo baranco na Race of Champions de 1974.

Historial nas carreiras

[editar | editar a fonte]

A tempada 1974 foi exitosa para Brabham. Carlos Reutemann logrou tres vitorias co coche, en compañía de Carlos Pace, foron capaces de encadear unha serie de resultados prometedores xuntos. Brabham terminou no quinto lugar no Campionato de Construtores logo dunha tempada fortemente loitada.

O BT44 foi modificado para 1975, e Pace gañou o seu primeiro e único Gran Premio na carreira de casa en Brasil en 1975, mentres que Reutemann gañou no Gran Premio de Alemaña en Nürburgring. Unha serie doutros bos resultados axudaron a Reutemann a terminar terceiro no campionato de pilotos en 1975, mentres que Brabham igualou a súa fazaña no campionato de construtores. aínda que o BT44 era un bo coche, non podía igualar ao McLaren M23 ou ao Ferrari 312T.

Brabham BT44B de 1975

O BT44 foi substituído polo BT45 con motor Alfa Romeo para 1976 que demostrou ser un serio paso atrás para o equipo. Os BT44B foron vendidos a RAM Racing, que os utilizou para unha variedade de pilotos no campionato do mundo de fórmula 1 de 1976, incluíndo Loris Kessel, Emilio de Villota, Patrick Nève, Jac Nellemann, Damien Magee, Lella Lombardi e Bob Evans, ningún dos cales tivo moito éxito.


Resultados parciais na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Puntos Pos.
1974 Motor Racing Developments BT44 Ford V8 G ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA 35*
Carlos Reutemann 7 7 1 Ret Ret Ret Ret 12 Ret 6 3 1 Ret 9 1
Richard Robarts Ret 15 17
Rikky von Opel Ret Ret NSC 9 9 NSC
Carlos Pace 9 12 Ret 5 8 2
Goldie Hexagon Racing F John Watson Ret 4 7 Ret 5
1975 Martini Racing BT44B Ford V8 G ARX BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA USA 54
Carlos Reutemann 3 8 2 3 9 3 2 4 14 Ret 1 14 4 Ret
Carlos Pace Ret 1 4 Ret 3 8 Ret 5 Ret 2 Ret Ret Ret Ret
1976 RAM Racing BT44B Ford V8 G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA XPN 0 -
Loris Kessel NSC 12 Ret NSC NC
Emilio de Villota NSC
Patrick Nève Ret
Jac Nellemann NSC
Damien Magee NSC
Bob Evans Ret
Lella Lombardi NSC NSC 12

* Inclúe 1 punto logrado usando o BT42.

  1. "1974 Brabham BT44 Images, Information and History". Conceptcarz.com. Consultado o 2011-07-05. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]