Saltar ao contido

Adenosín difosfato

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Difosfato de adenosina»)
Adenosín difosfato
Fórmula esquelética do ADP
Modelo de bólas e paus do ADP (aquí en forma de ión 3-)
Identificadores
Número CAS 58-64-0
PubChem 6022
ChemSpider 5800
Número CE 218-249-0
DrugBank DB03431
ChEBI CHEBI:16761
ChEMBL CHEMBL14830
Ligando IUPHAR 1712
Número RTECS AU7467000
Imaxes 3D Jmol Image 1
Image 2
Propiedades
Fórmula molecular C10H15N5O10P2
Masa molecular 427,201 g/mol
Aspecto pos brancos
Densidade 2,49 g/mL
Punto de ebulición 877,7 °C
log P -2,640
Perigosidade
MSDS MSDS

Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O adenosín difosfato, ou ADP, é un nucleósido difosfato con fórmula C10H15N5O10P2 presente no ARN (no ADN está presente a desoxiADP). É un éster do ácido fosfórico (do que hai dúas unidades) co nucleósido adenosina. O ADP consta dun pirofosfato (formado por dous fosfatos), un azucre de 5 carbonos, a ribosa, e a base nitroxenada adenina.

O ADP é o produto da desfosforilación do ATP por acción das ATPases. O ADP pode converterse de novo en ATP pola acción das ATP sintases. O ATP é unha molécula importante na transferencia de enerxía na célula.[1] A conversión destas dúas moléculas xoga un papel fundamental para fornecer enerxía a todos os procesos da vida.[1] A rotura dun enlace anhidro entre os fosfatos do ATP xera aproximadamente 7,3 kcal por mol de ATP.[2] Coa enerxía liberada pola respiración aerobia mitocondrial dos nutrientes o ADP pode ser cargado con outro fosfato e transformado en ATP.[1] Durante a fase luminosa da fotosíntese a enerxía da luz convértese en enrxía do enlace fosfato (fotofosforilación) convertendo ADP en ATP.[2]

Nas plaquetas o ADP almacénase en corpos densos e libérase cando as plaquetas se activan. O ADP interacciona cunha familia de receptores do ADP que se encontran nas plaquetas, chamados P2Y1, P2Y12 e P2X1, que interveñen na activación das plaquetas.[3] No sangue o ADP convértese en adenosina pola acción de ecto-ADPases, o que inhibe unha posterior activación das plaquetas por medio dos receptores de adenosina.

Sábese que nucleótidos illados (ADP) teñen a capacidade de catalizar reaccións orgánicas. Isto ten importancia en estudos de estados prebióticos sobre a hipótese do mundo de ARN sobre a orixe da vida na Terra.[4]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 Nave, C.R. Adenosine Triphosphate. Georgia State University: Hyper Physics [serial on the Internet]. 2005 [cited 2007 December 7]. Available from: http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/biology/atp.html
  2. 2,0 2,1 Farabee, M.J. The Nature of ATP. ATP and Biological Energy [serial on the Internet]. 2002 [cited 2007 December 7]. Available from: http://www.emc.maricopa.edu/faculty/farabee/BIOBK/BioBookATP.html Arquivado 01 de decembro de 2007 en Wayback Machine.
  3. Murugappa S, Kunapuli SP, "The role of ADP receptors in platelet function", Front Biosci., 2006, 11:1977-86
  4. Kumar, Atul; Siddharth Sharma, Ram Awatar Maurya (2010). "Single Nucleotide-Catalyzed Biomimetic Reductive Amination". Advanced Synthesis and Catalyst 352 (13): 2227. doi:10.1002/adsc.201000178.