Saltar ao contido

Himno do Brasil

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Hino Nacional Brasileiro
Himno do Brasil
LetraOsório Duque-Estrada
1909
MúsicaFrancisco Manuel da Silva
1831
Adoptado1831
Mostra da música
noicon

O Himno Nacional Brasileiro é o himno do Brasil. Composto por Francisco Manuel da Silva en 1831, a letra data de 1909 sendo o seu autor Joaquim Osório Duque Estrada. Foi oficializado pola lei nº 5.700, de 1 de setembro de 1971, publicada no Diario Oficial do 2 de setembro de 1971.

Historia e características

[editar | editar a fonte]

É un himno executado como saúdo á Bandeira Nacional e ao presidente da República, ao Congreso Nacional brasileiro e ao Supremo Tribunal Federal brasileiro. Tamén é de uso noutros casos que stán determinados polos regulamentos de saúdo ou cortesía internacional. A súa execución está permitida mesmo na apertura de sesións cívicas, nas cerimonias relixiosas de carácter patriótico e antes de eventos deportivos internacionais. A música do himno é de Francisco Manuel da Silva e foi inicialmente composta para banda.

En 1831, tornouse popular con versos que lembraban a abdicación de Pedro I, emperador do Brasil. Posteriormente, á época da coroación de Pedro II, a súa letra foi trocada e a composición, debido a súa popularidade, pasou a ser considerada como o himno nacional brasileiro, aínda cando non fora oficializado como tal. Logo da proclamación da República brasileira os gobernantes abriran un concurso para a oficialización dun novo himno, gañado por Leopoldo Miguez. Mentres, coas manifestacións populares contrarias á adopción do novo himno, o presidente da República, Deodoro da Fonseca, oficializou como Himno Nacional Brasileiro a composición de Francisco Manuel da Silva, establecendo que a composición de Leopoldo Miguez sería o Himno da Proclamação da República.

Durante o centenario da Proclamación da Independencia, en 1922, finalmente a letra escrita polo poeta e xornalista Joaquim Osório Duque Estrada tornouse oficial. A orquestración do himno é de A. Assis Republicano e a súa instrumentación para banda é do tenente Antônio Pinto Júnior. A adaptación vocal foi feita por Alberto Nepomuceno e está prohibida a execución de calquera outros arranxos vocais ou artístico-instrumentais do himno.

Hino Nacional Brasileiro Himno Nacional Brasileiro
Primeira estrofa

Ouviram do Ipiranga as margens plácidas
De um povo heroico o brado retumbante,
E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos,
Brilhou no céu da Pátria nesse instante.

Se o penhor dessa igualdade
Conseguimos conquistar com braço forte,
Em teu seio, ó Liberdade,
Desafia o nosso peito a própria morte!

Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, um sonho intenso, um raio vívido,
De amor e de esperança à terra desce,
Se em teu formoso céu, risonho e límpido,
A imagem do Cruzeiro resplandece.

Gigante pela própria natureza,
És belo, és forte, impávido colosso,
E o teu futuro espelha essa grandeza.

Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!

Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!

Ouviron do Ipiranga as marxes plácidas
Dun pobo heroico o brado retumbante,
E o sol da Liberdade, en raios fúlxidos,
Brillou no ceo da Patria nese instante.

Se o peñor desa igualdade
Conseguimos conquistar con brazo forte,
No teu seo, ó Liberdade,
Desafia o noso peito a propia morte!

Ó Patria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, un soño intenso, un raio vívido,
De amor e de esperanza á terra descende,
Se no teu fermoso ceo, risoño e límpido,
A imaxe do Cruceiro resplandece.

Xigante pola propia natureza,
Es belo, es forte, impávido coloso,
E o teu futuro reflicte esa grandeza.

Terra adorada
Entre outras mil
Es ti, Brasil,
Ó Patria amada!

Dos fillos deste solo
Es nai xentil,
Patria amada,
Brasil!

Segunda estrofa

Deitado eternamente em berço esplêndido,
Ao som do mar e à luz do céu profundo,
Fulguras, ó Brasil, florão da América,
Iluminado ao sol do Novo Mundo!

Do que a terra mais garrida
Teus risonhos, lindos campos têm mais flores,
Nossos bosques têm mais vida,
Nossa vida no teu seio mais amores.

Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, de amor eterno seja símbolo
O lábaro que ostentas estrelado,
E diga o verde-louro dessa flâmula
- Paz no futuro e glória no passado.

Mas se ergues da justiça a clava forte,
Verás que um filho teu não foge à luta,
Nem teme, quem te adora, a própria morte.

Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!

Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!

Deitado eternamente en berce espléndido,
Ao som do mar e à luz do céu profundo,
Fulguras, ó Brasil, florón de América,
Iluminado ao sol do Novo Mundo!

Do que a terra mais garrida
Teus risoños, lindos campos teñen máis flores,
Nosos bosques teñen máis vida,
Nosa vida no teu seo máis amores.

Ó Patria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, de amor eterno sexa símbolo
O lábaro que ostentas estrelado,
E diga o verde-louro desa flámula
- Paz no futuro e gloria no pasado.

Mais se ergues da xustiza a clava forte,
Verás que un fillo teu non foxe á loita,
Nin teme, quen che adora, a propia morte.

Terra adorada
Entre outras mil
Es ti, Brasil,
Ó Patria amada!

Dos fillos deste solo
Es nai xentil,
Patria amada,
Brasil!

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]