Saltar ao contido

Inmaculado Corazón de María

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Inmaculado Corazón de María

O Inmaculado Corazón de María é unha devoción católica usada para referirse á vida interior da Boaventurada Virxe María, os seus gozos e tristezas, as súas virtudes e a súa perfección e, sobre todo, o seu purísimo amor por Deus Pai, o seu amor maternal por Xesús e polos homes.[1]

O corazón de María é mencionado especificamente na Biblia.[2] Esta devoción é mencionada por san Gregorio Taumaturgo, Pai da Igrexa do século III, por Teodoto de Ancira, do século V, e polo teólogo bieito Ruperto de Deutz, do século XII.[3]

No século XVII, o sacerdote francés san Xoán Eudes escribiu as primeiras obras sobre o Corazón de María. A mediados do século XVII fundou a Congregación de Jesús e María para relixiosos, a Orde da nosa Señora da Caridade do Refuxio para relixiosas e a Sociedade do Corazón de María Admirable para segrares.

San Antonio María Claret fundou en 1859 a Congregación de Misioneiros Fillos do Inmaculado Corazón de María en España.[4] Teófilo Verbist fundou en 1862 a Congregación do Inmaculado Corazón de María en Bélxica.[5]

En 1917, nas aparicións de Fátima, Portugal, a Virxe María apareceuse a tres nenos pastores, Jacinta Marto, Francisco Marto e Lúcia dos Santos. Contoulles sobre a difusión da devoción ao Inmaculado Corazón de María e do rezo do rosario para solucionar os graves problemas aos que se enfrontaba o mundo. Tamén dixo que volvería para pedir a consagración de Rusia ao Inmaculado Corazón.[6] En 1929 a Virxe volveu aparecerse a Lucía dos Santos, un do tres videntes de Fátima, en Tui, e díxolle que chegara o momento de que o papa realizase a consagración en unión con todos os bispos do mundo.[7]

A devoción ao Sagrado Corazón de Xesús[8] e ao Inmaculado Corazón de María están moi estendidas no catolicismo.

Despois do Nacemento de Cristo, os pastores adoraron ao Neno no portal de Belén. Entón a Biblia di que "María atesouraba todas estas cousas, meditándoas no seu corazón".[9] Posteriormente, tras a presentación de Jesús, o primoxénito (e unixénito) home, no Templo de Xerusalén, un ancián chamado Simeón recoñeceu o neno, dixo que era a Salvación e profetizou a Paixón de Cristo á Virxe María dicindo "unha espada atravesarache a alma a fin de que queden ao descuberto as intencións de moitos corazóns" (Lucas 2:35).[10][11][12] Por iso, este corazón represéntase a miúdo cun puñal ou con sete, xa que é o número bíblico da plenitude e tamén está na devoción das sete dores da Virxe María.[13][14]

O Inmaculado Corazón tamén se representa ás veces cunha coroa de rosas.

Aparicións

[editar | editar a fonte]
Primeira imaxe da Virxe de Fátima no seu santuario, realizada segundo a descrición dos videntes

A Primeira guerra mundial tivo lugar entre 1914 e 1918 na que participou Portugal que, daquela, tiña un goberno laicista; e, en febreiro de 1917, tivo lugar unha revolución en Rusia, que desembocou en outubro dese mesmo ano no primeiro goberno comunista da historia.

Aparicións en Fátima

[editar | editar a fonte]

O 13 de maio de 1917, tres pastores, Lúcia dos Santos, Francisco Marto e Jacinta Marto, afirmaron que a Virxe María se lles aparecera en Fátima (Portugal). De novo, o 13 de xuño, notificaron unha segunda aparición na que, supostamente, díxolle a Lucía que ela propagaría polo mundo a devoción ao Inmaculado Corazón. O 13 de xullo de 1917, nunha suposta terceira aparición, mostroulles unha visión do Inferno e díxolles que quería salvar ás almas coa oración e a devoción ao Inmaculado Corazón.[15] Tamén se mencionou unha frase referida á "noite iluminada" que, os crentes, relacionaron cunha aurora boreal que puido presenciarse en toda Europa, o norte de África, Norteamérica e Australia a noite entre o 25 e o 26 de xaneiro de 1938, un ano antes da Segunda guerra mundial (1939-1945).[16]

De novo, menciónase outra aparición da Virxe María o 13 de agosto de 1917, pero os nenos non puideron acudir porque o alcalde tíñaos presos para evitar que se propagase esa devoción.[15] E, supostamente, fóronse sucedento novas aparicións aos cativos o 19 de agosto,[15] o 13 de setembro e, de novo, o 13 de outubro, na que a Virxe volveu dicir que se rezase o rosario. As súas últimas palabras nas aparicións de 1917 foron: "Non ofendan máis a Deus, que xa está moi ofendido".[15]

Aparicións en Pontevedra

[editar | editar a fonte]

En 1925, Lucía, fíxose monxa dorotea en Galicia. Atopándose no convento das doroteas de Pontevedra, o 10 de decembro de 1925 sor Lucía, afirmou ter unha visión do neno Xesús e da Virxe María co seu corazón rodeado de espiñas. Pouco despois, en 1927, sor Lucía escribiu que a Virxe, naquela aparición, especificáralle en que consistía a comuñón dos primeiros sábados, coas seguintes palabras:[17]

A devandita sacra comuñón dos primeiros sábados consiste en confesarse, comungar cada primeiro sábado de mes durante cinco meses (para reparar cinco tipos de blasfemias), rezar o rosario e meditar nos seus misterios.[18]

O 13 de xuño de 1929, atopándose no convento das doroteas de Tui, sor Lucía declarou que tivera unha visión da Santísima Trindade e da Virxe María.[19] Segundo sor Lucía, a Virxe díxolle:[7]

Chegou o momento en que Deus pide ao Santo Pai que faga, en unión con todos os bispos do mundo, a consagración de Rusia ao meu Inmaculado Corazón; prometendo salvala por este medio.

En 1931, Xesús aparecéuselle a Lucía e díxolle que fixese saber aos seus ministros que, en vista de que seguían o exemplo do rei de Francia, na dilación da execución da petición, tamén o haberían de seguir na aflición. Isto faría referencia a que o rei de Francia negárase a consagrar o seu país ao Sagrado Corazón de Xesús cando isto foi pedido pola vidente Margarita María de Alacoque en 1689 e a que 100 anos despois caeu a monarquía francesa.[20][21]

En 1937, o bispo José Correira da Silva enviou unha carta a Pío XI onde mencionaba a petición da consagración de Rusia ao Inmaculado Corazón.[22]

Regreso a Portugal

[editar | editar a fonte]

En 1948, Lucía regresou a Portugal e ingresou no Convento de Santa Teresa, de carmelitas descalzas, en Coimbra onde foi entrevistada polo sacerdote Agustín Fontes, o 26 de decembro de 1956. Cando regresou a México deu unha conferencia na que relatou o que lle dixo sor Lucía. Segundo Fontes, nesta entrevista ela mostrouse desanimada, e dixera que o demo estaba a librar unha batalla decisiva contra a Virxe e que o rezo do Rosario e a devoción ao Inmaculado Corazón de María eran os últimos remedios que Deus ía dar ao mundo e que, por conseguinte, xa non ía haber outros.[23][24]

Festividade

[editar | editar a fonte]

O Misal Romano posterior ao Vaticano II, de 1969, trasladou a festa do Inmaculado Corazón ao día posterior ao Sacro Corazón de Jesús, que oscile entre o 30 de maio e o 3 de xullo.[25]

  1. Bainvel, Jean. "Devotion to the Immaculate Heart of Mary". The Catholic Encyclopedia. Vol. 7. Nueva York: Robert Appleton Company, 1910. 20 de decembro de 2012
  2. Evanxeo segundo san Lucas, capítulo 2, versículos 19 e 51
  3. Hugo Rahner (2002). María y la Iglesia. Madrid: Ediciones Cristianas. p. 138. ISBN 84-7057-463-9. 
  4. Forlin Parrucco, Marcella (2000). "Cosme y Damián". Diccionario de los Santos I. Madrid: San Pablo. p. 245. ISBN 84-285-2258-8. 
  5. IOANNES PP. XXIII (1962). "EPISTULA AD OTMARUM DEGRIJSE, CONGREGATIONIS IMMACULATI CORDIS MARIAE MODERATOREM GENERALEM, PRIMO SAECULO VOLVENTE EX QUO EADEM CONGREGATIO CONDITA EST". Vaticano. Consultado o 2 de xaneiro de 2020. 
  6. Jesús Martí Ballester. "El Inmaculado Corazón de María". Catholic.net. Consultado o 2 de xaneiro de 2020. 
  7. 7,0 7,1 Jesús Azcárate Fajarnés (2017). Sor Lúcia de Fátima: Vidente de la Virgen. Madrid: Palabra. 
  8. "Devocionario del Sagrado Corazón". Paulinas. 2002. ISBN 980-207-584-1. 
  9. "Luke 2:19 Text Analysis". Bible Hub. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  10. "La Circuncisión y la Presentación en el templo (Jornada 12)". Vid. Obras de la Congregación Mariana. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  11. "Luke 2:35". Bible Hub. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  12. Joseph A. Fitzmyer (1987). El Evangelio según Lucas. Capítulos 1-8,21 II. Madrid: Ediciones Cristiandad. p. 261. ISBN 84-7057-408-6. 
  13. Enrique Alcalá Ortiz (1994). Soledad en todos: historia de la Real Cofradía del Santo Entierro de Cristo y María Santísima de la Soledad Coronada (1594-1994). p. 270. ISBN 978-84-920181-0-9. 
  14. Jamieson-Fausett Brown, A. R. Fausset y David Brown. Comentario Exegetico y Explicativo de la Biblia. p. 569. 
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 "Virgen de Fátima (1917)". EWTN. Consultado o 4 de xaneiro de 2020. 
  16. David R. Petriello (2018). "Tide of War: The Impact of Weather on Warfare". Skyhorse Publishing. ISBN 978-1-5107-2819-6. 
  17. "La devoción al Inmaculado Corazón de María: sor Lucía, vidente de Fátima, explica por qué urge". Religión en libertad. 22 de decembro de 2017. 
  18. "La devoción de los Cinco Primeros Sábados". Catholic.net. Consultado o 4 de xaneiro de 2020. 
  19. Carolina Crespo Fernández (15 de maio de 2016). "El mensaje de Fátima y Tui". Faro de Vigo. 
  20. "¿Es la conversión de Rusia, la prometida por nuestra Señora en Fátima?". Proyecto Emaús. 11 de outubro de 2017. 
  21. Andrew Apostoli (2014). Fátima para hoy. Ignatius Press. 
  22. João César das Neves (2016). "Lucía de Fátima y sus primos". Bogotá: San Pablo. p. 101. 
  23. "Silenciando a los mensajeros: El Padre Fuentes (1959 - 1965)" (PDF). Fátima.org. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 02 de xaneiro de 2020. Consultado o 2 de xaneiro de 2020. 
  24. Antonio Socci (2012). "El cuarto secreto de Fátima". La Esfera de los Libros. 
  25. Francisco María Fernández Jiménez (2017). "El misterio del Corazón Inmaculado de María". Toletana. pp. 1–39.