Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Il Challenger Cherbourg-La Manche, noto in precedenza come Challenger DCNS de Cherbourg per ragioni di sponsorizzazione, è un torneo professionistico di tennis. Si svolge sui campi in cemento indoor del Complexe Sportif Chantereyne di Cherbourg in Francia. Fa parte del Challenger Tour e si gioca annualmente dal 1987.[1]
Anno
|
Campione
|
Finalista
|
Punteggio
|
2024 |
Zsombor Piros |
Matteo Martineau |
6–3, 6–4
|
2023 |
Giulio Zeppieri |
Titouan Droguet |
7–5, 7–6(4)
|
2022 |
Benjamin Bonzi |
Constant Lestienne |
6–4, 2–6, 6–4
|
2021 |
Ruben Bemelmans |
Lukáš Rosol |
6–4, 6–4
|
2020 |
Roman Safiullin |
Roberto Marcora |
6–4, 6–2
|
2019 |
Ugo Humbert |
Steve Darcis |
6(6)–7, 6–3, 6–3
|
2018 |
Maximilian Marterer |
Constant Lestienne |
6–4, 7–5
|
2017 |
Mathias Bourgue |
Maximilian Marterer |
6–3, 7–6(3)
|
2016 |
Jordan Thompson |
Adam Pavlásek |
4–6, 6–4, 6–1
|
2015 |
Norbert Gombos |
Benoît Paire |
6–1, 7–6(4)
|
2014 |
Kenny de Schepper |
Norbert Gombos |
3–6, 6–2, 6–3
|
2013 |
Jesse Huta Galung |
Vincent Millot |
6–1, 6–3
|
2012 |
Josselin Ouanna |
Maxime Teixeira |
6–3, 6–2
|
2011 |
Grigor Dimitrov |
Nicolas Mahut |
6–2, 7–6(4)
|
2010 |
Nicolas Mahut (2) |
Gilles Müller |
6–4, 6–3
|
2009 |
Arnaud Clément |
Thierry Ascione |
6–2, 6–4
|
2008 |
Thierry Ascione |
Kristian Pless |
7–5, 7–6(5)
|
2007 |
Federico Luzzi |
Jérôme Haehnel |
7–5, 7–6(6)
|
2006 |
Nicolas Mahut (1) |
Jean-Christophe Faurel |
6–2, 6–4
|
2005 |
Rik De Voest |
Nicolas Mahut |
7–5, 6–2
|
2004 |
Julien Jeanpierre |
Roko Karanušić |
6–1, 6–2
|
2003 |
Sergio Roitman |
Rafael Nadal |
6–3, 5–7, 6–4
|
2002 |
Lionel Roux |
Jean-René Lisnard |
6–4, 5–7, 6–3
|
2001 |
Orlin Stanojčev |
Clemens Trimmel |
6–4, 3–6, 7–5
|
2000 |
Julien Boutter |
Michail Južnyj |
6–1, 6–0
|
1999 |
Sébastien Grosjean |
Antony Dupuis |
4–6, 6–3, 6–0
|
1998 |
Jérôme Golmard |
Gianluca Pozzi |
3–6, 6–4, 6–3
|
1997 |
Frederik Fetterlein |
Lionel Roux |
6–3, 6–4
|
1996 |
Magnus Gustafsson |
Kenneth Carlsen |
6–7, 7–6, 6–4
|
1995 |
Gianluca Pozzi |
Kenneth Carlsen |
1–6, 7–6, 6–4
|
1994 |
Thierry Guardiola |
Lionel Roux |
6–4, 6–4
|
1993 |
Non disputato
|
1992 |
Jan Apell |
Christian Saceanu |
6–3, 6–7, 7–6
|
1991 |
Jeremy Bates |
Byron Black |
7–5, 1–6, 7–6
|
1990 |
Non disputato
|
1989 |
Veli Paloheimo |
Martin Laurendeau |
3–6, 6–3, 6–2
|
1988 |
Scott Davis |
Jan Apell |
6–3, 6–4
|
1987 |
Stefan Eriksson |
Jim Pugh |
6–3, 6–0
|
Anno
|
Campioni
|
Finalisti
|
Punteggio
|
2024 |
George Goldhoff James Trotter |
Ryan Nijboer Niklas Schell |
6–2, 6–3
|
2023 |
Ivan Liutarevich Vladyslav Manafov |
Karol Drzewiecki Kacper Żuk |
7–6(10), 7–6(7)
|
2022 |
Jonathan Eysseric Quentin Halys |
Hendrik Jebens Niklas Schell |
7–6(6), 6–2
|
2021 |
Lukáš Klein Alex Molčan |
Antoine Hoang Albano Olivetti |
1–6, 7–5, [10–6]
|
2020 |
Pavel Kotov Roman Safiullin |
Dan Added Albano Olivetti |
7–6(6), 5–7, [12–10]
|
2019 |
Robert Galloway Nathaniel Lammons |
Javier Barranco Cosano Raul Brancaccio |
4–6, 7–6(4), [10–8]
|
2018 |
Romain Arneodo Tristan-Samuel Weissborn |
Antonio Šančić Ken Skupski |
6–3, 1–6, [10–4]
|
2017 |
Roman Jebavý Igor Zelenay |
Dino Marcan Tristan-Samuel Weissborn |
7–6(4), 6(4)–7, [10–6]
|
2016 |
Ken Skupski Neal Skupski |
Yoshihito Nishioka Aldin Šetkić |
4–6, 6–3, [10–6]
|
2015 |
Andreas Beck Jan Mertl |
Rameez Junaid Adil Shamasdin |
6–2, 3–6, [10–3]
|
2014 |
Henri Kontinen Konstantin Kravčuk |
Pierre-Hugues Herbert Albano Olivetti |
6–4, 6(3)–7, [10–7]
|
2013 |
Sanchai Ratiwatana (2) Sonchat Ratiwatana (2) |
Philipp Marx Florin Mergea |
7–5, 6–4
|
2012 |
Laurynas Grigelis Uladzimir Ignatik |
Dustin Brown Jonathan Marray |
4–6, 7–6(9), [10–0]
|
2011 |
Pierre-Hugues Herbert Nicolas Renavand |
Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin |
3–6, 6–4, [10–5]
|
2010 |
Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin (2) |
Harsh Mankad Adil Shamasdin |
6–2, 6–4
|
2009 |
Arnaud Clément Édouard Roger-Vasselin (1) |
Martin Fischer Martin Slanar |
4–6, 6–2, [10–3]
|
2008 |
Florin Mergea Horia Tecău |
Jean-Claude Scherrer Marcio Torres |
7–5, 7–5
|
2007 |
Michal Mertiňák (2) Robin Vik |
Łukasz Kubot Dick Norman |
6–2, 6–4
|
2006 |
Jean-François Bachelot Stéphane Robert |
Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana |
7–6(5), 6–3
|
2005 |
Sanchai Ratiwatana (1) Sonchat Ratiwatana (1) |
Jean-Christophe Faurel Nicolas Renavand |
6–3, 6–2
|
2004 |
Michal Mertiňák (1) Alexander Waske |
Emilio Benfele Álvarez Jun Kato |
6–4, 7–6(1)
|
2003 |
Benjamin Cassaigne Rik De Voest |
Brandon Coupe Scott Humphries |
6(17)–7, 7–6(5), 7–6(11)
|
2002 |
Noam Behr Jonathan Erlich |
Julien Benneteau Lionel Roux |
walkover
|
2001 |
Julian Knowle Lorenzo Manta |
Cédric Kauffmann Frédéric Niemeyer |
3–6, 6–4, 6–3
|
2000 |
Julien Boutter Michaël Llodra |
Julien Benneteau Nicolas Mahut |
2–6, 6–4, 7–5
|
1999 |
Michael Hill Andrew Painter |
Massimo Bertolini Cristian Brandi |
7–5, 7–6
|
1998 |
Massimo Ardinghi Massimo Bertolini |
Jean-Philippe Fleurian Stéphane Simian |
6–3, 2–6, 6–4
|
1997 |
Maks Mirny Kevin Ullyett |
Stefano Pescosolido Vincenzo Santopadre |
6–3, 6–7, 6–4
|
1996 |
Marius Barnard Bill Behrens (2) |
João Cunha e Silva Mathias Huning |
6–2, 4–6, 6–3
|
1995 |
Bill Behrens (1) Matt Lucena |
Marius Barnard Stefan Kruger |
7–6, 6–1
|
1994 |
Neil Broad Johan de Beer |
Donald Johnson Kent Kinnear |
7–6, 2–6, 6–3
|
1993 |
Non disputato
|
1992 |
Kent Kinnear Christian Saceanu |
Joost Winnink Tomáš Anzari |
6–1, 6–4
|
1991 |
Sander Groen Byron Talbot |
Michael Daniel Brian Devening |
3–6, 6–3, 7–5
|
1990 |
Non disputato
|
1989 |
Ronnie Båthman Andrew Castle |
Olli Rahnasto Johan Vekemans |
6–2, 6–3
|
1988 |
Jan Apell Peter Nyborg |
Peter Bastiansen Peter Flintsø |
6–2, 6–2
|
1987 |
Paul Chamberlin Leif Shiras |
Jim Pugh Éric Winogradsky |
7–5, 7–5
|