Here naverokê

êm

Ji Wîkîferhengê

Bilêvkirin

[biguhêre]
[biguhêre]
Kesek masiyê bi şokê ve dike da ku bibe êm ku masiyên mezintir pê bigire.

êm nêr

  1. Xwarina ku didin heywanan.

Herwiha

[biguhêre]

Hevmane

[biguhêre]

Bide ber

[biguhêre]

Têkildar

[biguhêre]

Etîmolojî

[biguhêre]

Ji tirkî yem (alif) ji yemek (xwarin).

Werger

[biguhêre]


[biguhêre]

êm

  1. demek kurt, bîsk, kêlî, kêlîk, muqdar, solix, bîst, çend saniyeyan, çend deqeyan
    êmekê (bîskekê, demek kurt, gavekê)

Werger

[biguhêre]

Formeke lêkerê

[biguhêre]

êm

  1. (devkî): bêm, werim:
    Ez ê sibê êm. (Ez dê sibê bêm / werim.)