adem

 Binêre herwiha: Adem

• IPA^(kilîd): /ɑːˈdɛm/
• Kîtekirin: a·dem

adem nêr

1. zelam, mêr

   Ademê sext (pîs, xirab) sevî kulînçekê xwe diavêje têndûr. (pendek kurdên Xurasanê)

2. mirov, meriv, insan, ademîzad, benîadem
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• nûr î tu di husn-i rûyê dildar
  nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar
  şem’ î, ne ji qismê nûr û nar î
  şems î, ji ‘eyan tu perdedar î
  genc î tu di nêv tilismê ‘alem
  kenz î tu ‘eyan ji ismê adem
  ev ‘alem û ademî û meşhûd
  ev mumkin û masiwayê mewcûd — (Dîwana Memozîn ya Ehmedê Xanî])

Bi rêya erebî ji îbranî

• Camer
• ademî
• ademîza
• ademîzad
• Camerza
• mirovza

adem

1. tunebûn, hîçatî, hîçayî, mirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. gava bi peyvên Osmanî re bi yek dibe wateya bê, î, tî, asî dide
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)