huma

huma (cureyê peyvê?)

1. huma: teyrê fîniq

• Her dilê bazîsifet dê seydê teyxûnek we bê
  Firr û perwazê humayî penceyê şûnqar-i bit
  Yar-i dê hakim bitin qewlê reqîban guh nekit — (Dîwana Melayê Cizirî)

huma

1. ew (pirjimar), wan

huma

1. dûkêl, dû, dûxan, dûman

Ev peyv ji wergerên dûkêl hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}