mahkûm

mahkûm

1. Guhartoyeke mehkûm.

mahkûm

1. cezaxwarî, hikumxwarî, mehkûm, zebûn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mecbûr, neçar, bêgav, mehkûm

   Ben burada oturmaya mahkûmum. ― Ez mecbûr im li viré rûnim.

3. mehkûm

   Yeni af yasasıyla mahkûmlar bağışlandı. ― Mehkûm bi qanûnê nû yê efuyê hatin bexişandin.