mera

mera

1. cih û erda ku ne malê kesekêye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. erda ku bêxuyî yanjî ya dewletêye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. çîya
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Li gundi hinek her roj kêlê zevîya xwe berve diben mera hildiden, hêdî hêdî çîyayan diqedînin.

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

mera (cureyê peyvê?)

1. mirov, meriv, insan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. ji me re, bo me
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. ji merr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

mera

1. av
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên av/Werger hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

mera mê

1. mij, moran → ku
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên mij hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

mera

1. av
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên av/Werger1 hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

mera

1. (reng) sor
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

mera mê

1. eyne, awêne, mirêk, qotîk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên eyne hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

mera

1. çêregeh, cefen, êlax, lewer, goran, çere, mezrik, zozan, mêrg, çîmen, çayîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)