Jump to content

Franciscus Chaizius

E Vicipaedia
Chaizius, iesuita Francogallus

Franciscus Chaizius[1] (vulgo François d'Aix Lachaise; natus Castelo Aix in vico apud Saint-Martin-la-Sauveté die 25 Augusti 1624; mortuus Lutetiae die 20 Ianuarii 1709) fuit theologus Francicus.

Bono genere natus, studia terminavit in Collegio Societatis Iesu Lugduni, ubi postea professor bellarum scientiarum creatus est; et ordinis religiosi provincialis fuit, cum anno 1675 rex Ludovicus XIV patre Ferrier? mortuo, eum confessionarium privatum instituit.

Homo serenus, blandiens, doctus, non autem subdolus, regem valde movebat, et varia ecclesiatica nactus est. Eius munus firmatum est, domina de Maintenon, amica regia, instigante. In clericorum declaratione de libertatibus ecclesiae Francicae secundum Gallicanismi viam ab aliis segregatam transmontanas quaestiones respexit. Id factum est, et in Edicto Namnetensi revocando et in rixis de mystica Quietismi doctrina.

Ludovicus rex ei villam in oriente Parisiorum donavit, cui nomen Montlouis. Cuius horti anno 1884 mutati sunt in sepulcretum quod nuncupatur Coemeterium Patris Chaizii.

Meyers Großes Konversations-Lexikon, vol 12. Lipsiae 1908, p. 14 (hic in interreti)

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Régis de Chantelauze, Le Père de la Chaize confesseur de Louis XIV, Lugduni, 1859.
  • J. Brucker, Le Père de La Chaize dans les conflits de Louis XIV avec Innocent XI, in: Étvdes, 1919, p. 309-323.
  • Georges Guitton, Cas de conscience pour un confesseur du roi : Madame de Montespan, dans Nouvelle Revue théologique, vol. 77, 1955, p. 61–70.
  • Georges Guitton, Le Père de La Chaize confesseur de Louis XIV, 2 vol., Lutetiae, 1959.
  • Pierre Blet, Jésuites gallicans au XVIIe siècle ? À propos de l'ouvrage du P. Guitton sur le P. de La Chaize, dans AHSI, vol. 29, 1960, p. 55–84.
  • B. Neveu (ed.), Correspondance du nonce en France Angelo Ranuzzi (1683–1689), 2 vol., Lutetiae/Romae, 1973.
  • Ségolène de Dainville-Barbiche (ed.), Correspondance du nonce en France Fabrizio Spada (1673-1675), Lutetiae/Romae, 1982.