Jump to content

Vocativus

E Vicipaedia

Vocativus est casus quo vocatur persona, animal, aut res, quae induitur humana specie. Dionysius Thrax saeculo secundo a.C.n. vocativum in numero casuum Latinorum reposuit.

Usus vocativi in lingua Latina

[recensere | fontem recensere]

Nomina generis neutrius

[recensere | fontem recensere]

Nominibus neutrius generis vocativus idem est atque nominativus et accusativus. Exempla:

  1. Bellum (nom., accus., voc.);
  2. Vulgus (nom., accus., voc.);
  3. Corpus (nom., accus., voc.);
  4. Genu (nom., accus., voc.).

Quaedam hominum nomina generis masculini, quorum nominativi exitus sit -ius, utuntur uno -i pro vocativi exitu. Eandem legem observant haec tria nomina: mei, filii et genii. Exempla:

  1. Vergilius (voc.: Vergili);
  2. Caius (voc.: Cai);
  3. Meus (voc.: mi);
  4. Filius (voc.: fili);
  5. Genius (voc.: geni).

Vocativus nominum, quorum nominativi singularis exitus sit -er aut -ir, idem est atque nominativus. Exempla:

  1. Magister (nom. et voc.);
  2. Liber (nom. et voc.);
  3. Aper (nom. et voc.);
  4. Arbiter (nom. et voc.);
  5. Coluber (nom. et voc.);
  6. Puer (nom. et voc.);
  7. Socer (nom. et voc.);
  8. Gener (nom. et voc.);
  9. Armiger (nom. et voc.);
  10. Vir (nom. et voc.);
  11. Triumvir (nom. et voc.).

Vocativus nominis Dei idem est atque nominativus:

  1. Deus (nom. et voc.) [etiam: Deus (voc.: Dee)].

Pronomina et numeri

[recensere | fontem recensere]

Exceptis pronominibus tu et vos et excepto numero unus, cuius rarissimus vocativus est une, neque pronomina neque numeri habent vocativum:

  1. Tu (nom. et voc.);
  2. Vos (nom. et voc.);
  3. Unus (voc.: une).

Nominativus pro vocativo

[recensere | fontem recensere]

Aliquando, etiam in oratione soluta, nominativus est pro vocativo. Exemplum:

  1. Audi tu, populus Albanus.
  2. Deus, Deus meus, quare me dereliquisti?

Sedes vocativi in sententia

[recensere | fontem recensere]

Vocativus de more non se collocat in initio sententiarum. Exemplum:

  1. Habes, Tubero, confitentem reum.

Aliae explicationes

[recensere | fontem recensere]

Latini utuntur vocativo casu cum vocare aliquem volunt.

Vocativus est ab origine in gradu extinctionis : solum utuntur homines in nominibus masculinis quae cadunt in "us " exempla

  • dominus → domine
  • nate dea ← natus dea

Aliquot nomina graeca casus graecos servant Aeneas, voc : Aenea.

Partes orationis
(Nomen) substantivum | (Nomen) adiectivum | Nomen numerale | Pronomen | Articulus | Verbum (temporale) | Adverbium | Participium | Coniunctio | Praepositio | Interiectio | (Particula)
Nomen substantivum et Nomen adiectivum
Numerus: Singularis | Pluralis | Dualis
Genus: masculinum | femininum | neutrum | commune | omne
Declinatio latina: Prima | Secunda | Tertia | Quarta | Quinta
Casus: Nominativus | Genetivus | Dativus | Accusativus | Vocativus | Ablativus | Locativus